Het jaar 2013

December, één van mijn favoriete maanden, is inmiddels alweer 11 dagen oud. Ik heb gisteren de leeftijd van 26 bereikt, dus het wordt weer tijd voor een jaaroverzicht. Facebook heeft de leuke optie om je meest gelikete foto's en berichten van 2013 te bekijken. Mijn meest leuke berichten gingen over de twee onderwerpen die ik blijkbaar het liefst op Facebook zet: reizen en hardlopen. Het laatste probeer ik steeds meer te beperken, omdat ik niet iedereen wil lastigvallen met al mijn trainingsrondjes. 

Reizen en hardlopen dus. Ik denk dat ik over beide onderwerpen genoeg hoogtepunten heb te vertellen. Het allerleukste en spannendste wat ik afgelopen jaar heb gedaan, was mijn reis in juni naar Noorwegen. Helemaal alleen met een backpack op mijn rug vertrok ik naar Oslo, om vervolgens al lopend, treinreizend en kamperend door het land te trekken. Voor het eerst echt alleen: jezelf tegenkomen, maar ook volledig ontspannen. Veel nadenken en genieten van de natuur. Onderweg veel mensen tegengekomen en genoeg gesprekken gevoerd, maar ook de complete stilte om je heen voelen. Op deze reis heb ik wel even kunnen teren.

Een tweede hoogtepunt in de categorie reizen, was de doorstart die wij met de YMCA Jongerenreizen hebben gemaakt. Dit jaar ben ik niet als reisbegeleider meegegaan, maar ik heb wel erg veel gedaan achter de schermen.

En dan het hardlopen. 5 wedstrijden heb ik gelopen in 2013. Van 5.6 km tot 15 km. Aan het begin van het jaar had ik nooit kunnen denken dat ik ooit 15 km zou hardlopen. Toch gebeurde dat in november tijdens de 7 Heuvelenloop in Nijmegen. Hier ging ik als een speer. Het was heerlijk! In dezelfde stad liep ik eerder in het jaar ook al een PR op de 10 km tijdens de Marikenloop. Een bijzondere wedstrijd was MudMasters: 12 km door de modder met onderweg allerlei obstakels. Grote lol hadden we! Alle wedstrijden samen gelopen met Quirine, die me vooral bij de Meidenloop in Utrecht er door heen heeft moeten praten.

Facebook helpt me ook met de rest van de leuke dingen die ik gedaan heb in 2013. Een aantal hoogtepunten:

• Het Dutch Mountains Movie Festival
• Schaatsen, wandelen en eten met collega's
• Onderdeel zijn van het Better Running Lab van Ecco.
• Een weekend vakantie op de Veluwe
• Uitgenodigd worden voor de Op Pad Lezersjury Awards
• De vele bioscoopbezoekjes en klimavondjes

Veel leuke dingen dus, maar waren er dan ook dieptepunten? Natuurlijk, er zijn altijd wel mindere tijden. Mei was een maand die, net zoals vorig jaar, wat mij betreft overgeslagen had kunnen worden. Vervelend nieuws komt al twee jaar in mei. Gelukkig was daar snel de reis naar Noorwegen, want die rust had ik wel nodig. Uiteindelijk is alles te relativeren. Wat is nou vervelend nieuws? Ik en de mensen om me heen zijn nog gezond en iedereen die ik mag is er nog. En dat is het belangrijkst!

Meer reizen, meer hardlopen, meer daten, minder piekeren. Genieten.

2014, wat zal dat brengen? Het jaar dat ik 26 zal zijn. Een aantal dingen staan al gepland: een halve marathon en een optie op een reis naar Nepal. Gelijk twee dingen die ongetwijfeld een hoogtepunt gaan worden. 

In Noorwegen kwam ik niet de Fjällräven man tegen, alleen een stel wilde Duitsers. En bij Boer zoekt vrouw zat ook niet die ene leuke boer. Tijd om eens wat meer actie te ondernemen op dit gebied. Die mannen komen helaas niet vanzelf. Speeddaten? Nee, been there, done that. Internetdaten dan? Misschien. Ik hoor de laatste tijd veel succesverhalen en het levert sowieso leuke verhalen op ;-) Er moeten toch genoeg sportieve, vriendelijke, vrijgezelle buitenmannen op deze wereldbol rondlopen?!

Als laatst: het zou goed zijn me eens minder druk te maken over mezelf of over werk. Alles waar ik me het afgelopen jaar druk over heb gemaakt, is goedgekomen. 'Alles komt goed' is een cliché, maar toch is het vaak waar. Het heeft geen zin om een hele nacht ergens over te denken. Zoek gewoon één moment, praat erover, schrijf het er uit. 

Voor nu nog even genieten van de laatste dagen van december, waarin nog genoeg leuke dingen gepland staan. En dan gaan we zien wat het jaar 2014 gaat brengen!

Films en series - november 2013

November
Films

58. Lost in Translation (Sofia Coppola, 2003) :: 6.0
59. Rango (Gore Verbinski, 2011) :: 7.0
60. The Polar Express (Robert Zemeckis, 2004) :: 7.0
61. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe (Andrew Adamson, 2005) :: 7.0
62. Alles is familie (Joram Lürsen, 2012) :: 6.2

Series

63. New Girl - Seizoen 3 (Elizabeth Meriwether, 2013): Aflevering 5 (nog niet af gezien)

Statistieken
Totaal 5 films (maandgemiddelde: 4.4) gekeken:

• Kort (t/m 20 min.): 0.
• Middel (21 t/m 75 min.): 0.
• Lang (meer dan 75 min.): 5.

Totaal 1 afleveringen van series gekeken.

Totale speelduur: 605 min.
Aantal films / series herzien: 1.

Best beoordeeld: Rango, The Polar Express, The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe (7.0, 38ste dit jaar).
Slechtst beoordeeld: Lost in Translation (6.0).

Media-verdeling
2.
1.
1.
2.

7 Heuvelenloop, Nijmegen

15 kilometer hardlopen: een jaar geleden - wat zeg ik - een half jaar geleden had ik niet gedacht dat me dat zo gemakkelijk af ging. Gisteren zei ik op het 10 km punt tegen Q hoe uitgeput we eerst soms waren op dit punt. Maar dan was je klaar met de race.

De 7 Heuvelenloop was massaal, maar goed georganiseerd. Koud, maar mooi. Het begon allemaal wat minder ontspannen toen de trein op Utrecht Centraal zo vol bleek te zitten dat er mensen achter bleven op het perron. De conductrice was in de stress en bleef maar omroepen dat er nu toch ècht niemand meer bij kon. Gelukkig stonden wij er wel in. Een trein vol met hardlopers en verdwaasde mensen die niet begrepen wat al die sportieve, felgekleurde mensen toch gingen doen. Iedereen praatte met elkaar en had er zin in. Eenmaal in Nijmegen eerst maar eens een dixie opgezocht, want ik moest nu al naar de wc. Erna zouden nog enkele wc-bezoeken volgen. Kou, spanning en veel water: tsja.. Gelukkig konden wij ons omkleden in een warme parkeergarage. Daar lieten we ook onze spullen achter, zodat we in onze niet al te warme hardloopoutfits ons naar het startvak begaven. En daar begon het wachten. Ik denk dat we ongeveer een half uur hebben staan springen en handen wrijven. Brrrr. Koud, koud, koud! Kwart voor 2 zouden wij officieel starten, maar rond 2 uur passeerde ik de startlijn.

We zouden rustig gaan lopen en bij elkaar blijven. De eerste kilometers gingen ook vrij rustig, langzaam berg op. Onderweg veel publiek en een aantal dweilbands bij cafees. Gezellige sfeer hoor. Een lach bij ons als enkele toeschouwers enthousiast roepen: de pijn voel je morgen pas!!! Na de eerste 5 kilometer gaan we rustig verder. Het gaat lekker en de heuvels vallen mee. Af en toe een stijl klimmetje, maar daarna kun je je weer lekker naar beneden laten vallen. Aan mijn tijd per km hieronder kun je wel een beetje zien waar de heuvels zaten. Op een gegeven moment liep er een meisje voor ons met op haar t-shirt de contouren van de heuvels. Ooooh, we hadden de eerste 5 al gehad. Nog maar 2 te gaan. Goed shirt was dat ;-) We wisten wel dat de laatste heuvel het zwaarst zou zijn: een lang stuk vals plat omhoog. Dit was rond de 11de kilometer. Maar we wisten ook dat het daarna alleen nog maar naar beneden zou gaan. En ook het publiek aan de kant riep dat.

De laatste kilometers heb ik voor het eerst echt een ultieme runners high ervaren. Ik was even niet meer te stoppen en zat vol energie. Ik ging als een speer, had een glimlach op mijn gezicht en ging steeds sneller (zie hieronder). De laatste kilometer heb ik zelfs als snelst gedaan. En zo hoort het eigenlijk ook: rustig beginnen en daarna versnellen. Ik liep de finish vol energie over! Ik had geen pijntjes, geen last van eerdere blessures, was niet uitgeput, hongerig of draaierig. Zelf mijn ademhaling was redelijk normaal. Wat een goed gevoel. Een paar seconden na mij kwam ook Q over de finish. We hadden allebei best nog wat er bij kunnen lopen. Dat geeft hoop voor de halve marathon! 

Natuurlijk eerst weer naar die dixie, want eigenlijk moest ik vanaf dat ik in het startvak stond alweer naar de wc. Toen ik daar zat, merkte ik wel hoe koud het eigenlijk was. Mijn handen hadden moeite de knoop van mijn broek weer vast te maken en mijn bovenbenen voelden stram. Gelukkig moesten we nog even lopen naar het punt waar we drinken en een medaille (oh nee: beeldje..) kregen. Even uitlopen en daarna snel weer de parkeergarage in waar ik 4 lagen droge kleding aantrok. Na wat eten terug naar de trein, waar we nu gelukkig wel een zitplaats hadden!

Mijn officiële tijd was 1:18.46. Met alles onder de anderhalf uur was ik tevreden geweest. Nu ben ik dik, dik, dik tevreden =D Op naar Egmond!

The road to Egmond: november so far..

Inmiddels zijn er alweer een paar weken voorbij en ik heb met mezelf afgesproken dat ik pas na de 7 Heuvelenloop meer dan 15 km ga lopen tijdens trainingen. De afgelopen tijd heb ik lange rustige duurlopen afgewisseld met korte snelle runs en af en toe een interval. Helaas zat het weer totaal niet mee en ben ik geregeld zeiknat geregend. En de donkere avonden hou ik ook al niet zo van. Gelukkig dat ik een doel heb, anders was ik niet zo gemotiveerd geweest. ;-)

Morgen is de 7 Heuvelenloop, 15 km door de heuvels van Nijmegen. Ik ben benieuwd.. Ik voel me niet helemaal 100%, maar dat kan ook komen door de korte nachtrust de afgelopen nacht. Rustig aan gaan we het sowieso doen, dus de tijd zal wel tussen de 1:20u en 1:30u gaan liggen. Het wordt mistig en bewolkt, maar droog. Ik heb er zin in!

Daarna nog 8 weken tot aan Egmond!

Films en series - oktober 2013

Twin Peaks heb ik nog steeds niet afgekeken en dat komt omdat ik weer even een hernieuwde verslaving had voor de Amerikaanse serie New Girl. Afleveringen duren maar 20 minuten, dus het kijkt lekker snel weg. Inmiddels ben ik na een aantal dagen weer bijna bij met de Amerikaanse televisie.
De film van de maand was The Way Back. Deze film gaat over een aantal gevangenen die ontsnappen uit een Siberische goelag. Na een voettocht van 6500 km bereiken de mannen via Tibet India. De beelden van het ijskoude en ruige Russische landschap, de droge woestijnen en de hoge bergen van de Himalaya zijn prachtig. Alleen daarom al de moeite waard om te kijken!

Oktober
Films

49. Streets (Victor Carrera, 2009) :: 7.0
50. Precious (Lee Daniels, 2009) :: 7.5
51. The Way Back (Peter Weir, 2010) :: 8.0
52. Miss Congeniality (Donald Petrie, 2000) :: 6.7
53. The Internship (Shawn Levy, 2013) :: 7.0
54. De nieuwe wildernis (Ruben Smit, Mark Verkerk, 2013) :: 7.0

Series

55. Feuten - Seizoen 3 (Lourens Blok, Remy van Heugten, Hesdy Lonwijk, 2013): Aflevering 6 t/m 10 :: 7.2
56. New Girl - Seizoen 2 (Elizabeth Meriwether, 2012): Aflevering 1 t/m 25 :: 8.2
57. New Girl - Seizoen 3 (Elizabeth Meriwether, 2013): Aflevering 1 t/m 4 (nog niet af gezien)
58. Twin Peaks - Seizoen 1 (Mark Frost, David Lynch, 1990): Aflevering 5 t/m 6 (nog niet af gezien)

Statistieken
Totaal 6 films (maandgemiddelde: 4.2) gekeken:

• Kort (t/m 20 min.): 1.
• Middel (21 t/m 75 min.): 0.
• Lang (meer dan 75 min.): 5.

Totaal 36 afleveringen van series gekeken.

Totale speelduur: 1435 min.
Aantal films / series herzien: 0.

Best beoordeeld: New Girl - Seizoen 2 (8.2, 5de dit jaar).
Slechtst beoordeeld: Miss Congeniality (6.7).

Media-verdeling
1.
1.
7.
1.

The road to Egmond: week 1

Deze week startte ik met een schema voor de halve van Egmond. De week was nogal druk. Maandagavond ging ik een avondje boulderen in Sterk, waardoor ik de dagen erna enorme spierpijn had in mijn schouders, rug en armen. En woensdag was mijn laatste bootcamptraining, waar we ook altijd wat rennen. De training was best zwaar voor de bovenbeen-, buik- en armspieren. Dus nog meer spierpijn..

Verder liep ik 3 keer volgens een schema, waarbij er 1 keer in de week een interval op het programma staat, 1 keer een korte duurloop en 1 keer een langere duurloop.

• Dinsdag: uitgeprobeerd hoe het is om 's ochtends voor het werk hard te lopen. Echt totaal niets voor mij.. Tenminste niet voor de intervaltraining die ik deed. Misselijk van de banaan die ik ervoor had gegeten en moe. Nee, niet voor herhaling vatbaar 's ochtends. Wel jammer, want door het vroege donker worden, heb ik echt moeite 's avonds er uit te gaan.
• Donderdag: 6 km. Had geen zin, want zat heerlijk op de bank, maar eenmaal buiten ging het heerlijk. Het was nog warm en kon gewoon in een hemdje lopen. En dat om half 9 's avonds. Voor mij duidelijk een betere tijd om te lopen.
• Zaterdag: 11 km. Vandaag heb ik vrij en niets is lekkerder dan in de middag in het licht van de zon door het park te rennen. De zon scheen op de gele blaadjes en ik genoot van de herfst.

Het was allemaal een beetje veel deze week, dus komende week ga ik het iets rustiger aan doen. In ieder geval geen bootcamp meer!

15 km aantikken

Ik wist het al wel: 's ochtends ben ik geen hardloper. Een aantal keer heb ik het geprobeerd, maar ik heb gewoon meer energie na een dag werken of 's middags tussen de lunch en het avondeten. Vorige week begon ik rond 10 uur aan een 15 km. Ik dacht dit te doen in het Maximapark in Utrecht. Daar heb je 'het lint', een 8 km lang asfaltpad rondom het park. Er mogen geen auto's komen, dus je deelt het pad met andere hardlopers, een enkele fietser en skaters.

Ik had me nogal verkeken op de afstand naar het park, dus na 3 kwartier fietsen kwam ik eindelijk aan. Nouja, goede warming up. Maar toen ik mijn fiets neerzette, voelde ik mijn buik al rommelen. 'O, o, niet goed.' Ik had niets meegenomen.. Onderweg dacht ik dat ik dan maar 1 rondje zou doen, maar toen ik weer voorbij mijn fiets was, wilde ik toch verder. Tot halverwege dan maar. Maar na 11 km besloot ik dan toch maar het rondje bijna af te maken, zodat ik de 15 km voor het eerst sinds december weer aantikte. Snel op de fiets weer naar huis. Het enige wat door mijn hoofd spookte was: ETEN, HONGER!! En dat verergerde alleen maar toen ik verdwaalde in die vinex-buurt. Arrg. Eenmaal thuis heb ik als een gek lopen eten. De volgende dag waren mijn kuiten enorm verzuurd en ik had een week geen zin om hard te lopen.

Deze week gaat mijn trainingsschema voor de halve marathon in. Nog precies 12 weken tot aan Egmond. Na vorige week heb ik wel weer een aantal dingen geleerd:

* beter eten voor het trainen, vooral als die training langer dan een uur duurt. En al helemaal als er in totaal ook nog 1,5 uur fietsen bij komt kijken.
* meer drinken van te voren en drinken meenemen. Ook hier weer: vooral als ik langer dan een uur bezig ben.
* niet meer onvoorbereid naar de andere kant van Utrecht fietsen :) Hoewel ik het rondje wel heel fijn vond. Dus als ik er de volgende keer heen ga, stop ik eten en drinken in een fietstas.

Het hardlopers kookboek

Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik niet erg van koken hou. Ik kan het wel hoor, maar alleen voor jezelf koken is gewoon niet leuk. Dit resulteert vaak in simpele, redelijk gezonde maaltijden. Dingen in de wok, pasta's, wraps, oer-Hollandse aardappels met vlees en groente. Best saai. En soms heb ik zo mijn ongezonde weken met pizza's en kant-en-klare AH maaltijden.

Eten en hardlopen zijn dingen die je goed op elkaar moet afstemmen. Als ik 's avonds hardloop, weet ik soms niet wanneer ik moet eten. Half 7 ben ik pas thuis en dan heb ik honger. Ik kan dan niet eerst hardlopen en dan pas eten. Ga ik eerst eten, dan moet je weer een tijd wachten met lopen. Gisteren viel 'Het hardlopers kookboek' bij mij op de mat. Dit boek staat echt vol interessante feitjes over eten. Wat doet eiwit? Welke vetten zijn goed? Wanneer en wat kun je het beste eten voor een wedstrijd? Er staan gezonde (èn tegelijkertijd erg lekkere!!) recepten in voor avondmaaltijden. Maar ook snacks, toetjes, tussendoortjes en energiedrankjes. Als test maakte ik gisteren een smoothie van yoghurt, banaan, honing en pindakaas. Echt heerlijk! Dit is vooral bedoeld als boost als je gaat hardlopen wanneer je net wakker bent. Na je training ga je dan ontbijten. Zo heb je van te voren energie. Ik heb nog nooit voor mijn werk hardgelopen, maar ik ga het komende week eens proberen.

En als je nu denkt: 'Anna eet alleen maar gezond.' Nee hoor, ik vreet met gemak een zak chips of reep chocola op. Ik eet eigenlijk alles :-P Maar het is wel interessant om te testen wat bepaalde voedingsmiddelen met je energie doen tijdens het sporten!

Halve marathon Egmond

O,o, de 7 Heuvelenloop is nog niet eens gelopen, of ik heb me alweer ingeschreven voor een vervolg: de halve marathon van Egmond. Waarom? Omdat ik het wil, omdat ik het kan en omdat ik ergens naar toe wil trainen. Ik moet alleen nu wel 10 keer tegen mezelf zeggen: 'Anna, niet te snel, niet te snel!!!' Okè, ik ga echt proberen het rustig aan op te bouwen. 1x in de week een lange langzame (Anna, langzaam) duurloop, 1x interval en als ik tijd heb nog een kortere duurloop. Ik heb 13 weken. Ik kan het! Of het nu regent of sneeuwt: ik doe het! het enige wat me tegen zou kunnen houden, zijn eventuele blessures. Via deze blog hou ik jullie uiteraard op de hoogte.

Films en series - september 2013

Al sinds 2008  hou ik op een website bij welke films en televisieseries ik kijk. Toentertijd keek ik ontzettend veel, mede dankzij mijn studie. In de maand september heb ik niet veel gezien. Feuten kijk ik af en toe tussendoor, maar is niet echt een topserie te noemen. Twin Peaks daarentegen is tot nu toe fantastisch. lekker mysterieus sfeertje, boeiende en vreemde karakters en ik ben wel erg benieuwd wie Laura Palmer vermoord heeft!

September
Films

48. Loft (Antoinette Beumer, 2010) :: 6.0

Series

49. Feuten - Seizoen 3 (Lourens Blok, Remy van Heugten, Hesdy Lonwijk, 2013): Aflevering 2 t/m 5 (nog niet af gezien)
50. Twin Peaks - Seizoen 1 (Mark Frost, David Lynch, 1990): Aflevering 1 t/m 4 (nog niet af gezien)

Statistieken
Totaal 1 films (maandgemiddelde: 4.0) gekeken:

• Kort (t/m 20 min.): 0.
• Middel (21 t/m 75 min.): 0.
• Lang (meer dan 75 min.): 1.

Totaal 8 afleveringen van series gekeken.

Totale speelduur: 393 min.
Aantal films / series herzien: 0.

Best beoordeeld: Loft (6.0, 43ste dit jaar).
Slechtst beoordeeld: Loft (6.0).

Media-verdeling
2.
1.

Mud Masters

Gisteren, zondag 29 september, zijn we echte Mud Masters geworden. Vandaag zit ik met blauwe knieën, geschaafde ellebogen en spierpijn na te genieten op de bank. Nadat we op tijd waren aangekomen bij de start en onze startnummers hadden opgehaald, begon het nadenken over de kleding. De zon scheen fel, maar er waaide ook een harde koude wind in de polder. Toch maar een extra thermoshirt onder mijn hardloopshirt aangetrokken. Nog steeds had ik het wel koud, maar we hoefden niet lang te wachten op de start.

In het startvak was er meteen een goede sfeer. Lekker muziekje en even springen en klappen. 'When I say 'mud', you say 'masters''! En toen kwam het startschot. De eerste obstakels waren een makkie: springen over hooibalen en boomstammen, maar toen, na de bocht, kwam de eerste sloot. Het water was echt ijskoud en ik zat tot over mijn middel in de kou. Iedereen had ondertussen toch grote lol en maakte sarcastische opmerkingen. Eenmaal uit het water, waren alle beenspieren verdoofd en ik voelde niet eens dat mijn voeten nat waren. Op de naar de volgende obstakels!

Tijdens het 12 kilometer lange parcours moest er regelmatig een watertje of een sloot doorwaad worden. Met als toppunt een hele vieze dreksloot. Zoals mijn teammaatje zei: 'Dit is iets wat iedere volwassene een keer zou willen doen, maar je nooit doet, omdat mensen je dan voor gek verklaren.' De helling kwam ik na al die drek niet op, maar zoals regelmatig gebeurde, werd ik door een aantal sterke mannen omhoog gesleurd. En dat was het leuke aan de hele run: iedereen helpt elkaar. Ik heb regelmatig voetjes en handjes gekregen. En er was zelfs een meisje - kleiner dan ik - dat me optilde om bij de 'monkeybars' te komen.

Het was een erg leuke ervaring. En misschien doe ik in maart wel weer mee, wie weet. Vandaag doe ik het in ieder geval even rustig aan. Ik hoef nog niet te werken en ik ga ook niet klimmen vanavond. Laat alles maar even lekker tot rust komen!

Pluspunten: spelen in de modder, uitdagende obstakels, sportief, teamspirit. 

Minpunten: de kouhouhou: ik had het aan het eind zooo koud. We hadden dan ook niet zo snel gelopen en alles met het team rustig aan gedaan. De combinatie water, koude wind en stilstaan, is geen goede combinatie. 

Atlas: zeuren en schelden in de woestijn

Vorig jaar keek ik met veel plezier naar Expeditie Poolcirkel op Nederland 3. In de eerste plaats vanwege het gebied waar het spel zich afspeelde, maar later ook vanwege de sportieve fanatieke spelers. Iedere keer streden de deelnemers in verschillende teams om de winst op de gure Scandinavische bodem. Verliezen was kut, maar 's avonds zaten alle deelnemers wel gezellig bij elkaar in de tent. Ze gaven alles om die ene berg op te komen of om in ijskoud water zo ver mogelijk te zwemmen. Wanneer er iemand afviel na een dag, vond men dat jammer. Heerlijk fanatiek waren de meesten, maar niet zo dat ze continue kwaad waren op de andere teamleden. Ze waren boos op zichzelf, lieten even een traan, maar gingen dan weer verder.

Ik hoopte in het programma 'Atlas' hetzelfde te vinden. De presentatrice is hetzelfde en ik dacht dat het idee ook hetzelfde was: een paar BN'ers die een barre tocht moeten afleggen. Dit keer in Marokko, door de droge hete woestijn. Al in de eerste aflevering bleek dat de deelnemers inderdaad fanatiek waren, maar ook totaal niet met elkaar overweg kunnen. Ze noemen elkaar malloten en gestoorden. Ze zijn boos, schelden en niet aardig voor elkaar. Helaas moeten ze wel in teams werken. Het meisje dat een talentenshow heeft gewonnen - was het nou The Voice of X-Factor. Geen idee -  is te sloom (een schildpad, aldus een teamlid). Aan de mooie blonde actrice weet 'het zeilmeisje' totaal niet wat ze heeft, want ze kan niets. De rapper vind haar daarentegen maar een lekker ding, DAMN... De Marokkaanse acteur maakt grappen waar niemand iets van snapt en 'Martine Hafkamp' maakt daarbij de fijne opmerking: 'Hij bevestigt maar weer het beeld wat we van Marokkanen hebben.' Tel daarbij een aantal opvliegende mannetjes op en je hebt een perfecte combinatie voor een televisieprogramma waar niemand elkaar mag. Ze lijken het niet leuk te hebben, daar in de woestijn. De hele tijd lopen met die backpack, bah.

Jammer, want het had zo'n leuk programma kunnen zijn. Expeditie Poolcirkel komt dit seizoen ook terug, maar dan wel op RTL. Ik weet niet of dat veel goeds betekent voor het programma.. We gaan het zien!

More & Faster

Ongeveer 18 maanden geleden zette ik mijn eerste stappen in de hardloopwereld met de goedkoopste schoenen die ik kon vinden. Aangestoken door een kennis, wilde ik ook wel eens zien of het me zou lukken langer dan een kwartier te rennen. Voor wat ondersteuning downloadde ik alle lessen van de Belgische Evy. Na een saaie beginperiode, waarin ik amper aan rennen toekwam en meer aan het lopen was tussendoor, kon ik na een tijdje redelijk doorlopen. In juni 2012 rende ik met een collega mijn eerste 5 km wedstrijd op mijn nieuwe echte hardloopschoenen. Het doel (onder de 30 minuten) werd gehaald en meteen schrijf ik me in voor een 10 km. Dat moest toch ook lukken binnen een uur dan. Natuurlijk lukte dat in september, nu bijna een jaar geleden. Ondertussen kreeg ik steeds meer last van mijn knie en daar baalde ik van. Ik wilde graag doorrennen, zonder last te hebben in het dagelijks leven. Na een succesvol optreden van het bedrijventeam Kathmandu for Women tijdens de Maliebaanloop (we werden derde!!), ben ik maar eens een bezoekje gaan brengen aan een fysio. Hij legde een zooltje in mijn schoen en gaf wat oefeningen mee. Gelukkig ging het toen weer beter.

 

In de winter wilde ik trainen voor een halve marathon. Toen ik net lekker op de 15 km zat, kreeg ik griep en dat velde me voor een aantal weken en ik moest mijn conditie weer helemaal opbouwen. Helaas.. Nouja, dan maar even niet zo fanatiek. Gewone wedstrijdjes werden wat saai, dus ik deed mee aan meidenlopen, nachtlopen en... over 2 weken staat Mudmasters op het programma. Op dit moment gaat het trainen weer lekker. Ik heb twee paar gratis testschoenen gekregen, waar ik prima op ren. En ik werk weer naar de 15 km toe. De grootste uitdaging op het moment is wel om een leuke route te vinden vanuit mijn huis. Je wilt niet altijd langs hetzelfde kanaal rennen.

 

Sinds een jaar loop ik met een Nike Sportswatch, die alles registreert. En dat vind ik leuk. Zo weet ik dat ik in 12 maanden 640 km heb hardgelopen, dat dit voor 56 procent 's avonds was en dat mijn langste afstand tot nu toe 15,14 km was. De komende tijd wil ik me meer gaan richten op het trailrunnen. Gewoon af en toe eens naar het bos gaan en daar lekker over de paadjes rennen, beetje heuveltjes op. Het asfalt in Utrecht ben ik een beetje zat aan het worden en aangezien ik toch liever in de natuur ben, lijkt me het rennen in de natuur een prima bezigheid. Ik ben in ieder geval blij dat ik vorig jaar de stoute (oranje!) schoenen heb aangetrokken en dat ik me door de eerste saaie stappen heb gezet! Voor dit jaar staan in ieder geval Mudmasters en de Zeven Heuvelenloop op het programma en hopelijk wat meer trails!

 

 

 

 

Noorwegen 2013: Van Oslo naar Geilo

16 juni - 's ochtends hijs ik mijn backpack weer op en loop ik naar het station waar de trein richting Bergen vertrekt. Ik zal nog niet helemaal naar Bergen gaan, maar halverwege uitstappen in Geilo. De treinreis is prachtig en heel comfortabel. Er wordt omgeroepen dat er in de eerste klas gratis koffie en thee wordt geserveerd. Wanneer ik er doorheen loop, besluit ik mezelf maar even te helpen en zo'n lekker gratis kopje mee te nemen. In de Noorse treinen heeft iedereen een stopcontact en er is WiFi, dus je kan je er prima vermaken. Hoewel ik meer uit het raam aan het staren ben naar het mooie landschap.

Vanaf het station in Geilo is het een half uur lopen naar de camping. Ik baal al snel dat ik een lange broek en een fleece aan heb. Het is wederom erg warm, de lucht is strakblauw. Bij het Øen Turistsenter & Geilo Hostel ga ik op de camping staan. De campingbaas is vriendelijk: hij wijst me de mooiste wandelroutes op de kaart en vind het prima als ik pas betaal als ik weg ga. Na mijn tentje opgezet te hebben op een rustig stukje bij een wildstromende rivier, inventariseer ik de overige campinggasten. Het merendeel is Duits of Nederlands, 50+ en heeft een camper of caravan. Twee jongere gasten vallen me op en nadat ik gegeten heb, besluit ik eens een gesprekje aan te gaan.

De twee jongens komen uit Duitsland en zijn samen met een busje door Noorwegen aan het toeren. De jongste heet Torben en is begin dertig. Hij is autoverkoper voor Citroën en zal na zijn vakantie een nieuwe baan aangaan als leidinggevende bij dezelfde autodealer. De andere heet Thomas en zal over twee dagen 40 worden. Ook hij is verkoper en wel van hydraulische systemen (ofzo..). Hij spreekt bijna geen Engels omdat hij in Oost-Duitsland is opgegroeid, dus Torben vertaald de hele tijd alles in het Duits voor hem. Torben is in zijn jeugd veel in Friesland geweest omdat zijn opa en oma daar een bootje hadden. Hij vind het prachtig om alle steden daar op te noemen. Ook het woord 'buitenboordmotor' (buutenboordmotto) laat hij geregeld vallen.

De heren vinden Nederlandse vrouwen mooi, maar dan moeten ze wel hun mond dicht houden. Onze taal is veel te hard. Met veel gelach doen ze na hoe wij dan wel niet klinken. Verder bespotten ze de Hollanders die ieder jaar weer met de caravan naar Frankrijk trekken. Ik vertel op mijn beurt dat zij, de Duitsers, altijd kuilen graven op het strand én veel bier drinken. Ze lachen hard en dat tweede beamen ze. Uit Duitsland hebben ze twee flessen champagne, wodka en goedkope Nederlandse Redbull meegenomen. Dit bewaren ze al 1,5 week in hun busje en nu vinden ze wel een goed moment om het aan te breken.

Terwijl ik vooral met Torben praat over de verschillen tussen Duitsers en Nederlanders, onze nieuwe koning en koningin, de Tweede Wereldoorlog en ons zorgsysteem, krijg ik garnalen en aardappels op mijn bord gegooid. Ik moet eten van ze. Ik heb al gegeten, maar ja, dat stelde niets voor. Dit is lekker! Ondertussen gaat de fles champagne ook snel leeg en beginnen we aan de wodka/Redbull. Iets wat ik echt al jaren niet meer gedronken heb. Een Nederlandse man komt in het Duits vragen of we het gezellig hebben. Ja hoor! Je ziet hem denken: 'Die zuipende Duitsers altijd.' We vragen ons af wat de andere campinggasten wel niet denken van die twee jongens met dat ene meisje.

Het wordt niet echt donker en het blijft warm, dus we zitten tot een uur of 1 te drinken en te praten. Dan besluit ik naar mijn tent te gaan omdat ik de volgende dag vroeg op wil voor een bergtocht. De heren sputteren nog even tegen, maar ik hou vast: ik ga slapen. Van slapen komt alleen niet veel deze nacht. Of het nou aan het licht, de alcohol of de Redbull ligt, ik weet het niet. Het zal wel een combinatie zijn, want ik ben erg onrustig.

De volgende keer: een mooie bergtocht en een tweede eet/drink-date met T & T.

Noorwegen 2013: Geilo (1)

17 juni - Een onrustige nacht, daar eindigde mijn vorige verslag mee. De vraag is: hoe stond ik op de volgende morgen? Niet echt heel fit. Ik ben moe en heb een lichte kater, maar toch besluit ik vroeg uit de veren te gaan. Als ik langs het busje van de heren loop, zie ik dat zij nog zwaar liggen te pitten. Ik zie ze vanavond wel weer. In het dorp loop ik eerst de plaatselijke buitensportwinkels binnen om even te snuffelen. Hemels zijn het: alleen maar Norrona en Bergans. Maar helaas net zo duur als in Nederland, dus het blijft bij kijken. Daarna eerst een koffie bij de bakkerij. Op het terras spreken drie oudere mannen me aan. Zij wonen al hun hele leven in Geilo en ze vragen wat ik ga doen. 'Wandelen', zeg ik. 'It's beautiful here! Just go up there.' En hij wijst naar een bergkam achter me. Oke, dat ga ik doen. 'Good luck, have fun!'

Geilo is een wintersportdorp. In de zomer is het er bijna uitgestorven en in de winter zitten alle hutten en hotels vol. Op de kale hellingen zijn duidelijk de sporen van de pistes te zien. De stoeltjesliften staan stil en de sneeuwkanonnen staan er verlaten bij. Er liggen nog wat restjes sneeuw. Het lukt me niet om een pad omhoog te vinden, dus ik besluit recht de piste op te lopen. Ontzettend zwaar en steil, maar het blijkt wel de snelste weg omhoog. Op een gegeven moment stuit ik op een paadje en dat volg ik omhoog richting een plateau. Vanaf het plateau heb ik uitzicht over Geilo. Wanneer ik de andere kant op kijk, zie ik een grote ruige vlakte met allerlei stilstaande skiliften, langlaufloipes en een verlaten restaurant bij de lift. Het doet surrealistisch aan: in Oostenrijk zouden de restaurantjes ook in de zomer open zijn. Hier is Peppes Pizza dicht en de wind giert door de ramen en deuren.

Goed te zien hoe de skipistes het landschap aantasten.

 

Deze piste ben ik omhoog gelopen.

Restje sneeuw op de piste.

Sneeuwkanonnen

Genieten van het uitzicht.

Ik ben nog niemand tegengekomen tijdens de tocht omhoog, de zon schijnt fel en het is uit de wind best warm. Ik geniet! Ik heb geen goede kaart bij me. Aan de andere kant van het plateau, in de verte, zie ik de hoge bergen van het Jotunheimen Nationaal Park. Het lijkt me niet slim om zonder kaart heel ver te gaan lopen, dus ik loop steeds naar de eerstvolgende skilift die ik kan zien. Ik ben echt benieuwd hoe het er hier in de winter uit ziet. Er zijn aardig wat liften en vooral veel langlaufroutes. De routebordjes zeggen mij ook welke kant ik uit moet. Eigenlijk wil ik naar een waterval lopen die de eigenaar van de camping me heeft aangeraden, maar als ik zie dat het nog 3 uur lopen is, besluit ik het toch niet te doen. De bordjes zijn soms ineens verdwenen en ik heb geen idee hoe ver het dan teruglopen is.

Boven aan de skipiste.

Op het plateau, met de bergen van Jotunheimen in de verte.

Na een lunch op het plateau keer ik weer om en loop terug naar Peppes Pizza, waar ik via een bewegwijzerd wandelpad terug naar beneden loop. Rond 4 uur ben ik weer in het dorp en daar kom ik Torben en Thomas tegen. Onder de modder, want ze hebben gemountainbiked in het gebied waar ik zojuist gelopen heb. Ze gaan boodschappen doen voor vanavond en ik ga nog even in mijn tent liggen om bij te komen van de korte nacht en de wandeltocht.

Terug naar het centrum.

Wandelbordjes.
 

's Avonds loop ik richting T en T. We maken hamburgers en sla en praten weer veel. Nouja, Torben en ik praten veel, want Thomas kan niet echt meekomen. Ze bieden me weer wodka aan, maar daar heb ik vanavond geen zin in. Ze zijn teleurgesteld en blijven aandringen. NEE! Wanneer ze vervolgens samen met mij gezellig in hun busje willen gaan liggen onder het motto: 'je leeft maar één keer', weiger ik beleefd en zeg dat ik erg moe ben en ga slapen. Sorry heren, het was gezellig, bedankt voor de leuke gesprekken en het lekkere eten. Maar hier blijft het bij. Het is bijna 12 uur, dus feliciteer ik Thomas nog met zijn verjaardag en dan ga ik heerlijk slapen.

De volgende keer: Dag 2 in Geilo met motorrijdende Polen en een golfbaan.