Tik, tik, tik... De regen slaat al bijna de hele dag tegen het raam hier. Het is echt een zondag om in je bed te liggen of om films te kijken of om voor de zoveelste keer te genieten van je vakantiefoto's. Vakantie... ja, zucht: als ik op de kalender kijk, verbaas ik me erover dat ik alweer bijna een maand terug ben. Terug uit het mooie Kroatië en Bosnië. Twee heel verschillende landen met een interessante recente geschiedenis. Ik heb de kapotgeschoten huizen in Sarajevo zien staan. Indrukwekkend. Ik was verbaasd over de schoonheid van Bosnië. Groene heuvels en rotsachtige bergen met mooie wandelpaden. Wandelpaden waar je geen enkele toerist zal tegenkomen. Heerlijk natuurlijk!
Helaas kan ik niet iedere maand naar de bergen en daarom moet ik zo nu en dan een film kijken waar mooie landschappen in voorkomen. In sommige films fungeert een landschap of een bepaalde berg als een personage. In andere films zijn ze slechts opgenomen voor het mooie plaatje. Ongeveer een jaar geleden zal ik tijdens de Sneak Preview de film Nordwand. Deze film verhaalt het waargebeurde verhaal van de beklimming van de noordwand van de Eiger (Zwitserland) in 1936. Twee Duitse jeugdvrienden met een passie voor bergbeklimmen, besluiten onder grote media-aandacht, de 'Moordwand' te beklimmen. Ze willen de eersten zijn die de top bereiken en ook Duitsland, dat aan de vooravond staat van de Tweede Wereldoorlog, wil uit propaganda-overwegingen dat de Duitsers als eersten op de top staan. Natuurlijk kan deze beklimming niet goed gaan: competitiedrang, jaloezie, slecht materiaal en slecht weer zorgen voor een spannende onderneming. De Eiger - en dan vooral de noordwand - is een gemeen personage, een personage dat dwars zit. Het is een mooie berg in een mooie omgeving, die ik ook al eens in het echt heb mogen aanschouwen. Zo'n film als deze, drukt je echter weer even met je neus op de feiten. Een bergbeklimming is niet zo makkelijk als het lijkt....
Hoewel natuurlijk hevig geromantiseerd - één van de vrienden wordt verliefd op een Nazi-journaliste - kan Nordwand mijn honger naar bergen en mooie landschappen weer even stillen. Ondertussen tikt de regen hier steeds harder op de ruit, dus ik ga diep weggedoken onder een deken, nog zo'n ultieme hongerstillende film kijken: Into the Wild!
