Ik ben scheef! Scheef? Nouja, dat is wat overdreven. Maar feit is wel dat mijn ene heup net ietsje lager staat dan mijn andere. Hierdoor krijg ik bij het hardlopen gemakkelijker last van mijn rechterbeen. 2 jaar geleden zat ik al eens bij de fysio hiervoor. Toen heb ik een klein hakje gekregen om in mijn schoen te leggen. Dat hielp wel. Maar ondertussen heeft alles aan mijn rechterbeen wel eens pijn gehad: scheen, knie, voet, lies etc. En nu is mijn bovenbeen aan de beurt. Na googelen blijkt het mijn quadricep te zijn. Maar ik ben eigenwijs. Ik wil eerst zelf uittesten of bepaalde handelingen werken: iets anders lopen, het hakje weer gebruiken. Ik voel voelen wat een bepaalde blessure doet na rust of juist na training. Is het erger geworden of hetzelfde? Pas als het langer duurt, neem ik de stap naar de fysio. Slecht? Niet percè denk ik. Je leert je lichaam beter kennen als je zelf ontdekt waardoor iets minder wordt.
Na de lange duurloop van zondag had ik ineens de volgende dag erge pijn in mijn bovenbeen. Vooral traplopen was een ramp. Ik kan dan wel schelden: ik wil gewoon lekker kunnen lopen. De hele week spookten er dingen door mijn hoofd: wat als ik nu niet meer verder kan trainen? Wat als ik de marathon niet kan lopen? Onzin natuurlijk om nu al zo te denken.. En, so what als het niet zou lukken?! Maargoed, ondanks dit alles, heb ik wel gewoon mijn training kunnen doen deze week.
Dinsdag wilde ik zo graag bewegen dat ik 's avonds de deur uitstormde. Gelukkig kwam ik na 1 km bij positieven en bedacht ik me dat ik mijn been beter rust kun geven. Op mijn werk sta ik namelijk ook al de hele dag. Woensdag deed ik een echte poging. Het ging wel okè. Ik voelde wel druk op mijn bovenbeen en knie, maar de dag erna was de pijn niet veel erger geworden.
Vrijdag was weer interval-dag en ik besloot naar de supermarkt de rennen, want ik moest toch nog wat eten en drinken hebben. De pijn was al een stuk minder geworden en ik kon weer normaal traplopen, dus ik voelde me goed genoeg om zondag naar Amsterdam af te reizen voor de eerste training van Stichting Trainingslopen. Vanuit het Olympisch Stadion liepen we een rondje van 20 kilometer door het Amsterdamse Bos. Ik liep in een pace-groepje van 5'45" (10,5 km per uur). Dit is voor mij conversatietempo: een tempo waarop je nog gewoon kunt praten met anderen zonder buiten adem te raken. Onderweg liepen we 3x langs een drinkpost met water, sportdrank en banaantjes. Aan het eind kregen we ook nog ontbijtkoek en AA. Erg goed geregeld dus!!
En hoe is het nu met mijn been? Tsja.. ik voel nu weer op andere punten in mijn bovenbeen pijn. Dat zal wel weer komen omdat ik iets anders heb proberen te ontlasten. Deze week heb ik geen tijd voor een lange duurloop (alleen vandaag, maar ik ga niet 2 dagen achter elkaar lang lopen), dus ik hou het bij kortere afstanden. We gaan weer zien hoe het zich gaat ontwikkelen!
Week 7
di: snelle 1 km
woe: snelle 9 km
vrij: intervaltraining 5.5 km
zo: langzame duurloop 20 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten