Marathon Amsterdam 2014

Maanden had ik toegeleefd naar zondag 19 oktober. Uren getraind, lange afstanden gelopen. Toen ineens ging het 19 dagen voor de marathon mis: een knieblessure. Amper kunnen lopen. Alleen rust zou helpen. Van alle kanten kreeg ik adviezen de afgelopen weken: wel doen, niet doen etc. In mijn hoofd ging het maar heen en weer. Totdat ik woensdag 15 oktober een testloopje deed van 10 km. Mijn knie deed geen pijn. Ik had besloten: ik ga lopen. Maar echt zeker was ik tot aan de start niet. Ik vond het maar niets dat ik me de laatste weken niet goed had voor kunnen bereiden. Hoe mijn eerste marathon ging? Lees verder!

De wekker ging zondag om half 6, maar ik werd een paar minuten ervoor al wakker. De zenuwen waren zeker aanwezig. Niet alleen vanwege het feit dat ik een marathon zou gaan lopen, maar ook omdat ik bang was dat mijn knie het niet zou houden. Op Utrecht Centraal stonden de eerste hardlopers al te wachten op de trein naar Amsterdam en eenmaal in de metro kwamen er steeds meer bij. Bij het stadion trek ik mijn warme kleren uit en lever ik mijn tas in. Natuurlijk moest ik naar de wc, maar ik besloot dat maar in het startvak te doen. Iets voor negenen loop ik mijn startvak in en zie de lange, lange rij bij de dixies. Tijdens het wachten spreekt Ashley me ineens aan. Grappig om herkent te worden van Instagram ;-) Als het startschot van de wedstrijdlopers klinkt, kan ik eindelijk naar de wc. Precies op tijd dus voor mijn eigen start. Iets over half 10 begin ik aan ruim 4 uur lopen.

0-5 km

Eigenlijk voel ik al meteen dat mijn benen niet lekker voelen. De knie voel ik niet, maar de benen lijken te denken: 'Je zit eerst 3 weken stil en nu moeten we ineens in beweging komen.' Pff. Dat gaat wat worden als ik dat nu al voel. Niet aan denken en gewoon lekker om je heen kijken! Het is best warm met de zon en een beetje benauwd. De eerste 5 km gaan netjes binnen een half uur en dat vind ik prima. Rustig 10 km per uur lopen. 

5-20 km

Mijn benen hebben het zwaar. Niet normaal. Ik baal er van. Zou het anders zijn geweest als ik de laatste 3 weken wel had getraind of is het gewoon mijn dag niet? Ik weet dat bij kilometer 12 iemand staat die ik ken, dus daar kijk ik naar uit. Even een boost voordat het lange stuk langs de Amstel komt. Normaal gesproken hou ik juist van lopen door de natuur, maar de Amstel duurt lang en aan de overkant zie je de lopers op de terugweg zijn. Ik wil daar ook zijn! Er is weinig publiek hier. Een man voor me struikelt ineens en ligt op de straat. Gelukkig staat hij vrij snel weer op. Om afleiding te zoeken kijk ik naar de mensen om me heen. Ik zie een man met een hele brace om zijn knie. Ik zie mensen met compleet ingetapete kuiten en... er loopt een heks. Een heks?! Ja, een jongen met een heksenpak loopt al een tijdje in mijn buurt. Wanneer de brug over de Amstel komt, ben ik blij! Eindelijk weer terug. Inmiddels is de wind gaan opsteken en valt er af en toe wat regen. Bij de waterpost op het 20 kilometerpunt besluit ik voor het eerst een stukje te wandelen tijdens het drinken. Oh f*ck. Dat doet zeer als je weer gaat lopen. Wel loop ik nog steeds netjes 10 km per uur. Bijna op de helft!

20-30 km

Mentaal wordt het veel zwaarder. Ik ben erg blij dat ik mijn knie niet voel. Op dit punt denk ik dan ook: 'ik ga hem gewoon uitlopen!'. Ik heb het zwaar, maar ondertussen denk ik ook dat ik het wel stoer vind van mezelf dat ik hier loop. Ik kijk alweer uit naar de volgende waterpost, want dan mag ik weer even lopen van mezelf. Na de Amstel is het parcours saai. Het gaat over een brede weg over een industrieterrein. Niet echt inspirerend. Ondanks mijn wandelen bij de drinkposten loop ik tot de 30e kilometer nog steeds netjes 10 km per uur.

30-35 km

Mijn bovenbenen doen pijn. Echt pijn. Bij 30 begin ik met aftellen: nog maar 12 kilometer! Kom op! Nu ga je hem echt uitlopen! Maar ik kan niet meer. Opzich gaat het met mijn conditie goed. Ik voel me niet erg moe, ik heb geen dorst, geen honger. Het is oke! Maar de verzuring is niet normaal meer. Ik tel de kilometers af en moet steeds vaker stukken wandelen. Om me heen zie ik steeds meer mensen wandelen, op de grond zitten of stretchen. Mensen langs de kant roepen mijn naam: 'Hup Anna! Je bent er bijna!'. Ik ren weer een stukje en spreek steeds met mezelf af dat ik bij het volgende kilometerbordje weer even mag wandelen. Bij 35 kilometer is weer een drinkpost. Ik wandel en ren weer verder. Nog steeds lig ik aardig op schema, maar dat zal in de laatste 7 kilometer drastisch veranderen.

35-42 km

Volgens de berekeningen hieronder deed ik over de laatste 7 kilometer 48 minuten. Normaal zou ik een 10 kilometer in deze tijd kunnen lopen. Ik ren de stukjes als een boer met kiespijn. Au, au, au. Ik weet dat Sanne op dit gedeelte ergens met haar heldenbord staat. Op een gegeven moment zie ik haar en krijg ik een high five. Even weer een boost gekregen. Dankjewel Sanne! Ook loop ik langs het Running Junkies Cheering Point. Ik krijg confetti over me heen en kan weer even verder. Volgens mij zat in dit stuk ook nog een tunnel. Wie de f*ck bedenkt dat op dit punt in de race. Ik ga toch geen heuvel oprennen nu?! In mijn herinnering heb ik de laatste kilometers meer lopend dan rennend afgelegd. Overal om me heen zie ik mensen strompelen. Ook zie ik mensen liggen langs de kant met een ambulance erbij. Heftig! Nog 'even' het Vondelpark door en daarna op weg naar het Olympisch Stadion. Het laatste stuk wil ik natuurlijk wel rennend afleggen. Wanneer het stadion in zicht is, krijg ik tranen in mijn ogen. Wie had dat gedacht? Dat ik na die knieproblemen toch zou gaan rennen? Dat ik de volle 42.2 kilometer zou afleggen?! Finish!!! Tranen en kippenvel. Ik hoor mijn telefoon piepen van alle kanten. Mensen hebben me gevolgd en zien dat ik binnen ben gekomen. 

Na de medaille in ontvangst te hebben genomen en een heldencape gekregen te hebben, zie ik Marlous en Erik van de #halfcrazyrunners staan. Even gedag zeggen en ik zie hun crewmaatje Roos Maris nog binnenkomen. Ik ben er verder klaar mee en loop snel naar mijn tas. Ik krijg een telefoontje van mijn moeder die vol ongeloof is. Ze heeft me via de app gevolgd en is zo verbaasd en trots. Leuk :-) 

En nu?! Nog een keer?! Je zou denken op basis van dit verslag dat ik het nooit meer zou doen omdat ik het zo zwaar had. Maar.. ik wist tijdens het lopen al dat ik het nog een keer wilde doen. Hopelijk met een voorbereiding zonder een blessure op een cruciaal moment. Ik heb wel degelijk genoten van het hele evenement. Die stomme benen hadden gewoon iets te lang geslapen ;-) 

Op dit moment moet ik even goed herstellen van Amsterdam. Waar ik sommige mensen al weer herstelrondjes zie rennen, moet ik er nog niet aan denken. Maandag en dinsdag verging ik van de spierpijn. Vandaag is het al iets minder, maar ik moet absoluut de trap niet op en af lopen. Blaren heb ik gelukkig geen last van..

Marathon... tot ziens naar 12 april 2015!! Tot in Rotterdam!!

Marathon training - the end?!

Oktober zou mijn maand worden. De maand van de marathon. Mijn planning liep tot 18 oktober, daarna zou ik wel weer zien. 10 dagen geleden, op 1 oktober, liep ik nog een heerlijke snelle 10 kilometer en toen ging het mis: enorm pijnlijke knie. 'Gaat wel over na een nachtje slapen', dacht ik. Niet dus.. Zelfs gewoon lopen deed veel pijn. De eerste dagen zijn dagen van ontkenning. 'Gaat wel over', 'Ik heb wel vaker pijntjes'.  Dat soort dingen. Na een paar dagen wordt het toch wel erg #$%@. De pijn wordt niet minder en ik baal dat ik niet eens normaal kan lopen. Je wilt niet te veel zeuren, maar f*ck it: collega's, moeder, vrienden en de Instagrammers mogen het weten: ik heb pijn. Ik praat immers al de hele zomer over die marathon. Mogen ze dit ook horen.

Op zaterdag 4 oktober stuur ik maar een mail naar mijn fysio. Binnen een uur krijg ik reactie en ik kan maandagochtend al bij hem terecht. 'Wat heb je toch gedaan meissie', zegt hij, als ik binnen kom. Hij leeft mee. Mijn knieschijf gaat alle kanten op en spoort niet goed. Misschien heeft hij dit altijd al gedaan, maar vorige week moest hij ineens laten weten dat hij echt niet spoort. Fysio kan geen garantie geven dat ik de marathon kan lopen. Het enige wat ik kan doen, is rusten en spierversterkende oefeningen doen. Zucht. 'Dit is zuur', denk ik. Daar train je dan maanden voor..

Gelukkig heb ik erg meelevende collega's. Ik werk in een winkel en we zijn altijd met zijn tweeën. Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik amper een stap hoeven zetten. Als ik alleen al drinken wilde halen, werd ik teruggefloten naar mijn stoel. Af en toe smokkelde ik om naar de wc te gaan. Het is afkicken. Van 4 dagen intensief sporten naar helemaal niets. Nadat ik een paar nachten ook 's nachts slecht geslapen had van de pijn (omdat ik niet in mijn favoriete houding kon liggen) werd ik gisteren ineens wakker en deed alles ineens veel minder pijn. Ik ben enorm stijf en loop als een hark, maar gisteren kon ik weer enigszins pijnvrij wandelen. Bizar hoe blij je als geblesseerde hardloper daar al van kan worden.

Vandaag heb ik weer redelijk normaal kunnen werken. Af en toe zitten en verder wel rondgelopen. Ik voel nu mijn spieren in mijn been wel. Ze hebben een paar dagen niets gedaan natuurlijk. De knie voelt okè. Geen overdreven pijn, wel stijf. Ik mis het vertrouwen om er kracht op te zetten. Toch wilde ik, eigenwijs als ik ben, even een testje doen. Net heb ik 4 verdiepingen de trap opgelopen naar mijn huis en dat ging eigenlijk best goed. Alleen die kracht mis ik.

Hoe zit het dan met de marathon?! Er zijn 3 opties:

1. Ik sluit me het hele weekend compleet af van alle social media en vertrek naar het hoge noorden waar moeders woont.  (Om vervolgens maandag waarschijnlijk alles weer na te lopen omdat ik wel heel erg nieuwsgierig ben hoe alle Instagrammers het gaan doen die ik volg ;-) ) Vervolgens kom ik in december weer knallend terug tijdens de Bruggenloop.
2. Plan B: Over 2 weken is de marathon van Etten-Leur. Waar?! Ja, Etten-Leur. Het is geen Amsterdam, maar voor mij heeft het plaatsje wel een speciale betekenis omdat mijn (in december overleden) pa er geboren is en jaren in de omgeving heeft gewoond waar de route doorheen loopt. Krijg ik de kracht weer terug in de knie en lukt dit alles pijnloos, dan is het een mooi alternatief. Kippenvel en tranen gegarandeerd!
3. Ik herstel deze week als een malle, haal vrijdagavond mijn startbewijs op en ga die marathon gewoon lopen. Dit doe ik echter alleen als ik echt zeker ben van de knie. Ik wil niet met pijnstillers lopen, ik wil niet 4 uur afzien (laatste uur is genoeg) en ik wil niet jankend langs de kant eindigen.

Op dit moment heb ik nog geen idee welke van de 3 het wordt. De knie herstelt zich, dat is zeker. Maar de blessure is wel heel dicht op de marathon ontstaan. De tijd zal het leren! Ik blijf in ieder geval nog even rusten en krachttraining doen met het been. Wat zal ik over een week hier schrijven?!

Marathon training - week 15

Jawel.. De piekweek van de training is voorbij. Nu wordt het tijd om te taperen. Een begrip waar ik overigens 2 maanden geleden nog nooit van had gehoord.. Aan de ene kant vind ik het fijn om even klaar te zijn met de lange afstanden, maar aan de andere kant: wat moet ik nu op de zondagochtend ;-) Het waren toch mooie momentjes voor me zelf. De ene keer was het afzien, de andere keer was het genieten. Wat deed ik deze week?

Maandag was ik na 6 dagen werken eindelijk vrij en ik had besloten mijn lange duurloop van de week ervoor dan te doen. Achteraf niet zo'n heel goed idee. Al van het begin af aan voelde ik mijn benen. De omgeving was mooi. Ik liep vanuit Utrecht, langs de Lek, richting Houten. Maar mijn lichaam had er niet heel veel zin in. Ondertussen oefende ik wel met drinken en gelletjes nemen terwijl ik aan het rennen was. Dus niet stilgestaan.. In Houten was ik er zo klaar mee dat ik ik overwoog op de trein te stappen. Toen zat ik tegen de 25 kilometer aan. Toch deed ik het niet. Bij de marathon moet je ook door. Hup! Kiezen op elkaar, aan andere dingen denken en doorgaan. Ik liep uiteindelijk 32 kilometer. Doordat ik al om half 8 buiten stond, had ik de hele middag nog voor me. Maar ik heb bar weinig gedaan de rest van de dag. De opbeurende woorden op Instagram deden me goed. Een slechte training hoort er ook bij. Leer er van (niet meer na 6 dagen staan, zo ver gaan lopen) en vergeet het!

Ik had 2 dagen nodig om de spierpijn er uit te lopen. Donderdagochtend kon ik weer een intervaltraining doen. Deze ging gewoon goed! Even weer lekker sprintjes trekken :) We weer wennen aan het donker hoor. Lampjes moesten weer mee!

En dan vandaag, zondag. Ik ben euforisch geloof ik! Deze lange duurloop ging zo lekker. Het was weer een training in Amsterdam vanuit het Olympisch Stadion naar het Amsterdamse Bos met de pacers. De eerste 2 rondjes vloog ik over het asfalt en door het bos. Tweede en derde rondje gingen goed. Het vierde rondje was extra voor iedereen die 35 kilometer wilde doen. Ik was toch bezig dus dan kon ik net zo goed doorgaan. Tegen de 30 kilometer voelde ik wel verzuring en werd ik moe. Toch lekker door kunnen gaan. En met zware vermoeide beentjes rende ik aan het eind nog een rondje door het stadion om de 35 aan te kunnen tikken. Vermoeid en leeg, maar met een heel goed gevoel eindigde ik deze lange duurloop. Het geeft me een goed gevoel voor de marathon. Ik kan het gewoon. Ook als mijn benen niet meer willen, dan wil mijn hoofd nog wel. Komt helemaal goed!!

Komend weekend ben ik vrij en dan wil ik de afstand van een halve marathon volbrengen binnen 2 uur. Even kijken of dat nog lukt ;-) Nog even weer een mooie (andere) omgeving opzoeken om dat te doen. dat stimuleert me toch meer!

Week 15
ma: langzame duurloop 32 km
woe: 2 uur kanoslalom
do: intervaltraining 6.1 km
zo: langzame duurloop 35 km
5 ochtenden buikspieroefeningen

Marathon training - week 14

Nikeplus deed het niet helemaal naar behoren, dus het totaal aantal kilometer deze week ligt op 31.4.

Terwijl heel hardlopend Nederland zich nu in Amsterdam bevindt voor de Dam tot Damloop, heb ik vandaag een beetje uitgeslapen en zal ik vanaf 12 uur moeten werken. Ik heb nog nooit aan deze loop meegedaan, dus had er erg graag bij willen zijn. Maar helaas.. Hopelijk volgend jaar! Ondertussen zie ik op Facebook en Instagram de blije foto's wel voorbij komen ;-)

Deze week heb ik een soort van rustweek ingelast. Ik was alleen maandag vrij, dus er er paste geen hele lange duurloop in mijn schema. Toch heb ik nog ruim 30 kilometer gelopen met een vette PR op de 10 kilometer, waar ik gisteren helemaal stuiterend van terug kwam. Verder is er deze week vrij weinig te vertellen.

Dinsdag eindigde ik de dag met een training van anderhalf uur. Alles ging op een heel rustig tempo, dus echt moe werd ik er niet van. Donderdagochtend werd ik uit mezelf om kwart voor 6 wakker, dus besloot ik een intervaltraining te doen. Zwaar op de vroege ochtend, maar wel lekker om weer klaar te zijn voor de dag!
Vrijdagavond zou ik eigenlijk met een vriendin rustig in het bos gaan lopen, maar mijn hele lichaam schreeuwde 'NEEEE'. Dus dat zat er niet in. Zaterdag bleek maar weer dat die rust goed was geweest, want meteen na het werk liep ik een fantastische 10 kilometer. Ik wilde wel weer eens snel gaan. Even kijken of ik het nog kon na al die slome kilometers. Omdat ik me niet 50 minuten keihard in het zweet wilde werken, besloot ik 10 minuten te sprinten en 10 minuten rustig te joggen. Ik merkte al meteen dat het lekker ging. Na de sprintjes was ik compleet kapot, maar ik kon goed herstellen tijdens het joggen. De laatste 10 minuten hoefde ik niet eens vol te sprinten om bij de 10 kilometer te komen. Ik besloot nog een tandje bij te zetten en liep zomaar 1 minuut van mijn PR op de 10 kilometer af!!!

Komende week zal de meest intensieve week, qua kilometers, worden van mijn training. Morgen wil ik de lange duurloop doen die ik deze week gemist heb en zondag staat dan de laatste lange training op de planning voordat het afbouwen begint. Man, wat gaat het snel allemaal. Nog maar een maand =0 

Week 14

di: langzame duurloop 15.4 km

woe: 2 uur kanopolo

do: intervaltraining 6 km

za: snelle 10 km

5 ochtenden buikspieroefeningen

Marathon training - week 13

Nu ik dit schrijf, lig ik bijna languit op de bank met een reep Milka Oreo. Het was dus weer lange duurloop dag vandaag ;-) Weer een dertiger erbij. De komende 5 weken loop ik nog 1 keer een dertiger en verder wat korte afstanden. Het wordt met de week spannender.

Dinsdagavond was het tijd voor een langzame duurloop van een uur. Op Instagram schreef ik al dat ik mijn 'links-rechts' methode weer had toegepast. En nee, dat betekent niet dat ik alleen mijn linkervoet voor mijn rechtervoet heb gezet. Haha. Ik ging weer de eerste links en de volgende rechts en zo door, zodat ik weer in straatjes kwam waar ik nooit eerder was geweest. Op een gegeven moment belandde ik in een parkje waar ik me niet heel veilig meer voelde in het donker. Stom dat het alweer zo vroeg donker is, want dan mijdt ik toch sommige stukken in de stad als ik alleen loop.

Vrijdagochtend werd de intervaltraining gedaan voor het werk. Ik maakte er niet een heel uitdagende training van. Ik liep 4 minuten rustig en sprintte erna 1 minuut. Doel was wel weer om binnen een half uur 6 km te lopen en dat ging met gemak. Tijdens het minuutje sprint gaf ik ook echt alles. Meer dan die 6 km had het ook niet moeten zijn die ochtend. Klaar ermee. Ik stel me altijd heel erg in op een bepaalde afstand. Als ik voor 10 ga, ben ik er na 10 klaar mee. Soms zelfs helemaal op. Ga ik voor 30, dan vliegen de eerste 10 km voorbij!

En dat deden ze vanochtend ook! Gisterenavond lag ik al om 10 uur in bed te lezen omdat ik heel vroeg weg wilde vandaag. Ik voelde me wel weer een oma. Lig je dan op zaterdagavond. En dat alleen maar voor een marathontraining. 'Gelukkig' is er thuis niemand om aandacht te geven, anders had diegene weinig aandacht gekregen de laatste tijd :-p Of hij had het leuk moeten vinden om mee te lopen/mijn verhalen aan te horen. Okè, ik dwaal af. Vanochtend de wekker dus om 6 uur. Ik nam rustig de tijd om me aan te kleden en te ontbijten en om kwart voor 8 stond ik buiten. Via het fietsknooppunten systeem wilde ik naar Amersfoort lopen. Vanuit mijn huis zou dat ongeveer 30 km moeten zijn.
De eerste 10 km naar Bunnik waren wat saai, want die gingen door bekend gebied. Ik stopte voor een kleine 'gel en water-pauze' en liep daarna onbekend terrein op richting Zeist. Na Zeist ging de route door het bos. Het is zo mooi in het bos nu. Overal waren paddenstoelen en de bomen kleuren al mooi. Ik hou van de herfst. Ja. Echt! Valk voor Soesterberg raakte ik de weg kwijt. De knooppunten staan niet altijd goed aangegeven. Nadat ik een ANWB Paddenstoel was tegengekomen die me vertelde dat Amersfoort toch echt de andere kant op was, keerde ik weer op. Een kilometertje verkeerd gelopen. Geen probleem.
In Soesterberg zat ik op 20 km en was het weer even tijd voor een drinkpauze. Ik voelde mijn benen wel erg. Maargoed, het mooiste gedeelte zou nu komen, dus ging ik vrolijk verder. Opeens was ik op vliegbasis Soesterberg aanbeland. Ik was daar nog nooit geweest, maar het fietspad gaat dus opeens dwars over de oude landingsbanen. Wow, dat was wel even een gaaf momentje: loop je dan midden over een vliegveld. Heel apart! Daarna weer verder door het bos. Dit was het moment dat het ook wat drukker begon te worden met mountainbikers en andere hardlopers. Langzaam ontwaakte iedereen en was ik niet meer alleen. De route werd wat zwaarder doordat het fietspad behoorlijk op en neer ging met gemene kleine klimmetjes.
Bij kilometer 25 nam ik nog een gelletje en water. Inmiddels was het goed te merken dat ik in de buurt van Amersfoort was. Veel mensen met honden, heel veel hardlopers en fietsers. De laatste 5 km waren de mooiste, maar ook de zwaarste. Het fietspad liep langs een zandverstuiving en langs de heide die prachtig in bloei staat. Ineens vraagt een vrouw naast me hoe lang ik al aan het lopen ben en waar ik voor aan het trainen ben. Ze wenst me na 5 minuten succes en sprint zelf weer verder. Fijn, even die korte afleiding. Ondanks dat ik het zwaar heb, kan ik toch nog erg genieten van de mooie omgeving. Wat fijn om in het bos te zijn!
Amersfoort loop ik binnen langs de dierentuin en dan ben ik bijna bij het station. Om 11 uur druk ik op de stopknop van mijn horloge. Met de pauzes die ik genomen heb, ben ik 3 uur en een kwartier onderweg geweest. Daarvan heb ik bijna 3 uur gerend. Ik zou eigenlijk bij een collega gaan lunchen, maar zij was net zelf het bos in (tsja, allemaal buitensport mensen hè ;-) ) en zou rond 12 uur weer terug zijn. Ik besloot toch maar meteen de trein terug te nemen. Op het station vervloek ik de roltrap die kapot is. Ik wil geen traplopen nu! In de trein eet ik een energiereep en kijk ik toch wel terug op een mooie training. Deze 30 km waren zwaarder dan vorige week, maar ik heb het wel weer gedaan. Misschien waren ze zwaarder doordat ik nu alleen was en geen afleiding had (ik loop ook nooit met muziek..)? Misschien waren ze zwaarder vanwege het vroege tijdstip? Of was mijn week gewoon drukker? Het kan allemaal een reden zijn. Feit is wel dat ik ook 30 km kan lopen als mijn benen het wat zwaarder hebben!

Komende week staat er geen hele lange duurloop op de planning. Ik werk 6 dagen en een weekje wat kortere afstanden is ook goed voor het herstel. Nog 5 weken!!!

Week 13

di: langzame duurloop 10.7 km

woe: 2 uur kanoën

vrij: intervaltraining 6.2 km

zo: langzame duurloop 30. 8 km

5 ochtenden buikspieroefeningen

Marathon training - week 12

Week 12?! Dat betekent dat ik alweer 3 maanden aan het trainen ben. De tijd lijkt te vliegen. Het betekent ook dat er nog maar 6 weken te gaan zijn tot de marathon. In de afgelopen 3 maanden heb ik pijntjes gehad en dagen gehad dat ik geen zin had. Toch wist het hardlopen me iedere keer op te beuren. Als ik moe was in mijn hoofd was ik na een loopje weer helemaal fris. Deze week liep ik mijn eerste dertiger en die ging goed! Dat geeft veel moed!

Woensdagochtend deed ik voor het werk mijn eerste training. Het werd een intervaltraining waarbij ik 5 minuten rustig liep en 5 minuten snel. Binnen een half uur wilde ik in ieder geval 6 kilometer gelopen hebben. Op het snelste moment had ik pace van 4'15". Na mijn werk ging ik meteen door naar de kanocursus, waar we leerden uit de kano te komen wanneer je omgeslagen bent. Best spannend om te doen! Na een uur terugfietsen was ik wel redelijk gesloopt van deze sportieve dag.

De dag na deze sportieve dag stond er alweer een training op het programma. Ik besloot een uurtje rustig te lopen. Omdat ik geen zin had in mijn standaard rondjes, besloot ik de eerste weg links in te slaan en vervolgens rechts. Dit heb ik 5 kilometer zo volgehouden en ik ben in straten geweest waar ik nog nooit was geweest. Een leuke manier om je stad iets beter te leren kennen. Het was wel vreemd weer: erg benauwd en heiig. En ik kreeg last van mijn darmen. Soms heb je dat als hardloper ;-) Toch het uur vol kunnen maken, maar ik moest wel naar de wc rennen toen ik thuis was (sorry..).

Zaterdag was dan eindelijk de dag van de eerste dertiger. Ik vond het eigenlijk best spannend. Ik had er zelfs een beetje slecht door geslapen en ik moest vroeg op om op tijd in het Olympisch Stadion te zijn. Nouja, goede oefening voor de marathon.. Eenmaal daar aangekomen hoorde ik meer mensen zeggen dat ze het wel spannend vonden. Ha! Ben ik toch niet de enige. De trainingen zijn zo geregeld dat je om de 5.5 tot 6.5 kilometer langs een drankpost komt met water, AA en bananen. Eerst lopen we altijd vanuit het Olympisch Stadion naar het Amsterdamse Bos en dat is 6.5 kilometer. Zaterdag liepen we vervolgens drie rondjes door het bos, waarvan 1 langs de Bosbaan, om daarna de 6.5 kilometer weer terug te gaan. Mijn gedachtes gaan tijdens dit soort lopen alle kanten op. Van 'waarom loop ik hier' en 'damn, ik ben nog maar 10 km onderweg' tot 'hé, dit gaat lekker' en 'wat bizar dat ik zomaar 3 uur kan hardlopen.' Ik merk steeds meer hoe psychisch zo'n lange duurloop is. Als je hoofd niet meer wil, dan kun je het vergeten. Het voordeel van het lopen in de groep is dat je niet opgeeft. Je blijft meelopen.

Aan het einde van de training hadden we nog net niet de 30 kilometer gehaald, dus ben ik samen met één van de pacers nog twee korte rondjes door een parkje gaan lopen. Ik vertelde hem dat ik mijn benen nu wel voelde. Hij zei dat ik ineens veel te snel wilde gaan. Klopt. Ik rook de stal en wilde snel klaar zijn. Maar hij 'beval' me rustig met hem mee te blijven lopen :-) En mijn benen hebben het volgehouden. Ik voelde me zo euforisch! Hoe moet dan na 42.2 kilometer wel niet zijn?!

Deze week wil ik nog een dertiger lopen om daarna een rustweekje (met kortere afstanden) in te lassen. Kijken of ik het alleen ook kan, zo'n afstand!

Week 12
ma: fietstocht door Zeeland
woe: intervaltraining 6.4 km en 2 uur kanoën
do: langzame duurloop 10.7 km
za: langzame duurloop 30.1 km
5 ochtends buikspieroefeningen

Marathon training - week 11

Vorige week was een volle week. Bijna iedere avond was ik weg of bezig met hardlopen. Alleen donderdagavond lag ik op de bank omdat ik gewoon gaar was ;-) Ik ben begonnen aan een introductiecursus kanovaren en dit zal een aantal woensdagavonden in beslag nemen. Afgelopen woensdag was het prachtig weer om op de Maarsseveense Plassen te varen. We hebben de eerste les de nodige technieken geleerd en ik voelde mijn arm en buikspieren wel een beetje. Lekker om even met iets anders bezig te zijn dan met hardlopen. Maar ook qua hardlopen, ging vorige week als een speer. Ik liep bijna 50 kilometer en hiermee sloot ik de maand augustus af met ruim 200 kilometer in de benen. Een nieuw record!

Mijn hardloopweek begon dinsdag met een snelle loop. Ik had niet echt inspiratie, dus rende ik verschillende straten op en neer om uiteindelijk op 12,2 kilometer uit te komen.

De bedoeling was vervolgens om donderdagavond een intervaltraining te doen, maar ik was moe en besloot op de bank te ploffen. Dus moest er vrijdagochtend vroeg worden opgestaan. Ik bedacht me al dat het misschien niet zo slim was me op een lege maag uit te sloven op een intervaltraining. Toen bleek dat ik mijn horloge niet goed had ingesteld, dus ik had een excuus om niet te gaan intervallen :p Wel liep ik lekker op tempo. Ik heb 5 kilometer gesprint en de rest rustig uitgelopen.

In het weekend was ik voor de verandering eens vrij. Zaterdag stond nog een vergadering van mijn vrijwilligerswerk op de planning, maar 's avonds toog ik richting Vlissingen voor een welverdiende mini-vakantie. Door het Zeeuwse landschap liep ik zondag rustig 28 kilometer. Mijn moeder fietste voor me uit met de kaart en ze was zich keer op keer aan het verbazen dat ik dit allemaal volhield. We begonnen in het duingebied langs de kust en keerden op een gegeven moment om en liepen/fietsten door de weilanden weer terug. Na 28 kilometer vond ik het genoeg geweest (ik wilde percè iets meer lopen dan de week ervoor) en sprong achterop. Heerlijk om even door een andere omgeving te rennen en te genieten van de zeelucht! Doet een mens goed :-)

Nu is september aangebroken en deze maand zal ik mijn langste afstanden voor de marathon gaan lopen. Zaterdag de eerste dertiger!! Kom maar op!

Week 11
ma: uurtje yoga
di: snelle 12.2 km
woe: 2 uur kanoën
vrij: snelle 8.4 km
zo: langzame duurloop 28 km
5 ochtenden buikspieroefeningen

Marathon training - week 10

Vorige week liep ik op mijn enige vrije dag verder dan ooit, at ik 2 repen chocola, veel taart en een bak friet weg en bedacht ik me dat ik de intervaltrainingen aan het overslaan ben. Ineens is het nog maar 2 maanden, 60 dagen dus, tot aan de marathon. Vanaf deze week ga ik weer beter letten op mijn eten, want al het eten van vorige week had geen positieve uitwerking op mijn trainingen. Kom maar weer op met de bakken yoghurt, fruit en noten! Een maand geleden was ik ook fanatiek aan de buikspieroefeningen. Vandaag heb ik dit weer opgepakt aan de hand van het schema van Fitgirlcode. En... deze week zal ik ook weer een intervaltraining doen.

Ik had al een tijdje allerlei pijntjes, dus maandag begon ik met een bezoek aan de hardloopfysio. Hij heeft me weer even losgekneed en de rest van de week had ik nergens last van!! Dinsdag liep ik even kort een snelle 5 km om te voelen hoe de benen zouden zijn. Goed gelukkig.

Donderdag was dit keer de dag van de lange duurloop. Het was de enige dag dat ik vrij was.. Ik had al een tijdje in mijn hoofd om het Kromme Rijnpad te gaan hardlopen. Dit is een wandelroute van Wijk bij Duurstede naar Utrecht langs de Kromme Rijn. De route is erg gevarieerd: van single tracks tot wandelpaden door het gras en stukjes asfalt. Je moet wel vroeg gaan, want op een gegeven moment kom je meer wandelaars tegen en dan loop je elkaar wat in de weg. Ik vertrok om half 10 vanuit Wijk bij Duurstede en kwam alleen in de buurt van Utrecht wandelaars tegen. Het was prachtig weer: zonnetje scheen en het was niet heel warm of koud. Ik had mijn rugzakje met water en wat repen mee en ben begonnen.

Ik merkte dat ik veel te snel wilde en ik heb dit aan het eind van de rit moeten bekopen met vermoeidheid en verzuring in de kuiten. Soms had ik het zwaar, soms was ik aan het genieten van de omgeving. Het was mentaal af en toe best zwaar. Na 15 km hield ik een rustmomentje en at ik een reep. Misschien had ik niet (zo lang) stil moeten gaan staan, want de tweede helft ging een stuk moeizamer met de benen. De laatste kilometers heb ik regelmatig even kort stil moeten staan om dat mijn kuiten te verzuurd waren. Tussen Bunnik en Utrecht had ik af kunnen buigen naar huis, maar ik ben toch door blijven lopen. De route bleek precies 27,5 kilometer te zijn. Ik was zo blij dat ik weer bij mijn fiets was. Snel naar huis en onder de douche. Na wat eten en rust had ik helemaal nergens meer last van. 's Avonds kon ik nog vrolijk huppelend uiteten. En de volgende dag had ik alleen wat spierpijn.

Zondagochtend liep ik nog een uur op een gemiddeld tempo. Ik liep 11,2 kilometer en daarna ben ik nog een paar uur gaan werken.

's Avonds was ik wel moe. 6 dagen werken, waarin je ook staat en loopt èn dan ook nog hardlopen, kan soms iets te veel zijn. Gelukkig was ik vandaag vrij en heb ik me weer opgeladen. Deze week werk ik maar 4 dagen en daarna ga ik een paar dagen naar Zeeland. Daar hoop ik weer een mooie lange duurloop te lopen door de duinen en over het strand. Fijn vooruitzicht!

Week 10

ma: uurtje yoga

di: snelle 5 km

do: langzame duurloop 27.5 km

zo: 11.2 km op gemiddeld tempo

Marathon training - week 9

Inmiddels heb ik de mentale grens van de halve marathon een aantal keer overschreden. Ik kan me niet voorstellen dat ik de komende maanden dertigers ga lopen. Maar ik kon me eerst ook niet voorstellen wat 25km was. Èn dat laatste heb ik zondag wel gelopen!

Woensdag was ik erg moe. Half 7 was ik thuis uit mijn werk en ik wist: als ik nu ga eten en op de bank ga zitten, kom ik er niet meer af. Dus gooide ik er een banaan in en ging meteen lopen. Geen goed idee bleek later. Ik moest een paar keer stoppen omdat ik te snel ging. Ik had honger, dorst, kreeg last van mijn darmen en het was net iets te benauwd om te lopen. Toch maakte ik de 10 km vol. Vraag me niet hoe... Maargoed, je kan niet altijd lekker lopen. Hoort er bij!

Vrijdagochtend stond ik weer om 6 uur naast mijn bed voor een snelle korte run. Ik kan het steeds beter, 's ochtends lopen. Langzaam en lang gaat me dan het beste af, dus eigenlijk moet ik geen snelle loop doen dan. Maarja, er moest weer gewerkt worden, dus ik kon niet te lang wegblijven. Bovendien stond zondag weer een echte lange duurloop op het programma. Mijn kuit stond na deze loop wel enorm op slot. Au. Au. Au. Gelukkig liep ik er dat op het werk weer uit.

Zondag was er slecht weer voorspelt, maar gelukkig had ik een stok achter de deur: de 25km training in Amsterdam. We liepen weer vanuit het Olympisch Stadion een aantal rondjes door het Amsterdamse bos. Het weer was uiteindelijk prima. Eindelijk niet meer zo warm, lekker windje er bij. Het voelde als herfst en ik hou wel van lopen in de herfst. 's Middags plofte ik neer op de bank om er niet meer van af te komen. Lekker chillen :)

Week 9 (we zijn op de helft!!!)
ma: uurtje yoga
woe: snelle 10 km
vrij: snelle 8.5 km
zo: langzame duurloop 25 km

Marathon training - week 8

Deze week werden er verschillende records gebroken in de stromende regen! Ondanks de blessure die aan het begin van de week nog een beetje doorzette (maar wel steeds minder werd), liep ik een fantastische week!! Nog steeds voelt mijn been wat stijf, maar de pijn die ik eerst voelde, is weg. Tenminste, het heeft zich verplaatst naar mijn kuit.. Deze voelt nu erg stijf. De afspraak bij de fysio blijft staan voor aanstaande maandag.

Woensdag regende het 's avonds, maar ik wilde toch naar buiten en dat was een goede keuze. Ik liep mijn snelste 10 km ooit in 47:35. Totaal verregend en super blij kwam ik weer thuis. Soms vraag ik me af waar mijn grens ligt op de 10 km. Ik kan vast nog sneller. Na de marathon wil ik me daar weer een tijdje op concentreren. Eventueel bij een hardloopvereniging nog sneller proberen te worden. Maar eerst focussen op de lange afstand nu natuurlijk.

Vrijdagochtend stond ik om half 7 buiten voor wederom een snelle 10 km. Dit keer wel iets relaxter dan de woensdag. Het was al warm 's ochtends en ik was op zoek naar schapen (iets met een instagram-challenge). Hierdoor liep ik wel een andere route dan normaal. Zo zie je nog eens wat! Op de foto hiernaast staan dus ook schapen, maar ze wilden niet dichterbij komen.







Eigenlijk wilde ik, met het oog op mijn blessure, geen lange duurloop doen deze week. Ik had er eigenlijk ook geen tijd voor.. Maar mijn been voelde goed en nadat ik de ochtend besteed had aan koffie drinken en taartjes eten met mijn moeder, dacht ik toch ineens om 5 uur: ik ga lopen. We zijn wel hoe lang. Het eerste half uur was het droog, daarna regende het pijpenstelen. Wolkbreuk na wolkbreuk. Ik was doorweekt. Maar het was wel warm en dus maakte het me niet heel veel uit. Ik zag mensen wel heel vreemd uit hun autoraampjes kijken. 'Wat doet die nou?!' Zelf dacht ik dat ook wel af en toe, maar het langzame lopen ging lekker. Met een tempo van 5'41" kon ik prima door mijn neus blijven ademen. Het was meer dat mijn beenspieren op waren na 2 uur en een kwartier, dan dat mijn conditie er mee ophield. Als ik dit tempo tijdens de marathon loop, kan ik hem precies in 4 uur halen. Dat zou mooi zijn, maar 4 uur 15 min is in ieder geval mijn streven.

Deze week staat er weer een training in Amsterdam op de planning. Dit keer 25 km! Zin in!

Week 8
ma: uurtje yoga
woe: snelle 10 km
vrij: snelle 10 km
zo: langzame duurloop 22.5 km

Marathon training - week 7

Ik ben scheef! Scheef? Nouja, dat is wat overdreven. Maar feit is wel dat mijn ene heup net ietsje lager staat dan mijn andere. Hierdoor krijg ik bij het hardlopen gemakkelijker last van mijn rechterbeen. 2 jaar geleden zat ik al eens bij de fysio hiervoor. Toen heb ik een klein hakje gekregen om in mijn schoen te leggen. Dat hielp wel. Maar ondertussen heeft alles aan mijn rechterbeen wel eens pijn gehad: scheen, knie, voet, lies etc. En nu is mijn bovenbeen aan de beurt. Na googelen blijkt het mijn quadricep te zijn. Maar ik ben eigenwijs. Ik wil eerst zelf uittesten of bepaalde handelingen werken: iets anders lopen, het hakje weer gebruiken. Ik voel voelen wat een bepaalde blessure doet na rust of juist na training. Is het erger geworden of hetzelfde? Pas als het langer duurt, neem ik de stap naar de fysio. Slecht? Niet percè denk ik. Je leert je lichaam beter kennen als je zelf ontdekt waardoor iets minder wordt.

Na de lange duurloop van zondag had ik ineens de volgende dag erge pijn in mijn bovenbeen. Vooral traplopen was een ramp. Ik kan dan wel schelden: ik wil gewoon lekker kunnen lopen. De hele week spookten er dingen door mijn hoofd: wat als ik nu niet meer verder kan trainen? Wat als ik de marathon niet kan lopen? Onzin natuurlijk om nu al zo te denken.. En, so what als het niet zou lukken?! Maargoed, ondanks dit alles, heb ik wel gewoon mijn training kunnen doen deze week.

Dinsdag wilde ik zo graag bewegen dat ik 's avonds de deur uitstormde. Gelukkig kwam ik na 1 km bij positieven en bedacht ik me dat ik mijn been beter rust kun geven. Op mijn werk sta ik namelijk ook al de hele dag. Woensdag deed ik een echte poging. Het ging wel okè. Ik voelde wel druk op mijn bovenbeen en knie, maar de dag erna was de pijn niet veel erger geworden.

Vrijdag was weer interval-dag en ik besloot naar de supermarkt de rennen, want ik moest toch nog wat eten en drinken hebben. De pijn was al een stuk minder geworden en ik kon weer normaal traplopen, dus ik voelde me goed genoeg om zondag naar Amsterdam af te reizen voor de eerste training van Stichting Trainingslopen. Vanuit het Olympisch Stadion liepen we een rondje van 20 kilometer door het Amsterdamse Bos. Ik liep in een pace-groepje van 5'45" (10,5 km per uur). Dit is voor mij conversatietempo: een tempo waarop je nog gewoon kunt praten met anderen zonder buiten adem te raken. Onderweg liepen we 3x langs een drinkpost met water, sportdrank en banaantjes. Aan het eind kregen we ook nog ontbijtkoek en AA. Erg goed geregeld dus!!

En hoe is het nu met mijn been? Tsja.. ik voel nu weer op andere punten in mijn bovenbeen pijn. Dat zal wel weer komen omdat ik iets anders heb proberen te ontlasten. Deze week heb ik geen tijd voor een lange duurloop (alleen vandaag, maar ik ga niet 2 dagen achter elkaar lang lopen), dus ik hou het bij kortere afstanden. We gaan weer zien hoe het zich gaat ontwikkelen!

Week 7
di: snelle 1 km
woe: snelle 9 km
vrij: intervaltraining 5.5 km
zo: langzame duurloop 20 km

Marathon training - week 6

Deze week begon helaas nogal slecht. Maandag had ik nergens last van, maar 's nachts kwam ineens al mijn eten er weer uit. Hierdoor voelde ik me dinsdagochtend zo slecht dat ik me ziek moest melden. Iets waar ik absoluut niet van hou.. Dinsdag heb ik, buiten een bakje cruesli met yoghurt en bouillon, niets gegeten. Ik voelde me hierdoor zo ontzettend brak. Al mijn spieren deden pijn en iedere beweging was te veel. Omdat het op mijn werk enorm warm is, leek het me niet verstandig woensdag te gaan werken met niets in mijn maag. Dus ook woensdag ziek gemeld. Gelukkig kon ik toen wel weer normaal eten. Donderdag was mijn vrije dag en die ochtend stond ik op alsof er de dagen ervoor niets was gebeurd. Ik voelde me prima en had honger. En ik moest naar buiten en bewegen. 2 dagen binnen zitten en niets doen is niets voor me...

De zon scheen, het was warm, ik ben gaan fietsen. Gewoon op mijn stadfietsje langs de Lek. Rustig aan. Uiteindelijk heb ik ruim 38 kilometer gefietst en ik eindigde bij de Veldkeuken in Amelisweerd voor een lekker broodje. Thuisgekomen voelde ik me nog steeds heel goed. Uurtje uitrusten en toen besloot ik mijn geplande intervaltraining te gaan doen. Oh man, dat was wel even een hel. Het was enorm warm en ik had na 1 km al zo'n droge mond dat ik hem amper nog open kon doen. Toch af kunnen maken en blij dat maandagnacht meteen alle bacteriën er uit waren. Niet meer misselijk geweest in ieder geval!

Vandaag, zondag, ging de wekker weer heel vroeg want het beviel me vorige week wel goed. Om kwart over 6 stond ik buiten en ik ben weer langs de Kromme Rijn gaan lopen. Helemaal niemand tegengekomen. Alleen konijntjes en watervogels. Oh, en een heleboel naaktslakken. Het was wel erg vochtig en benauwd. Niet warm, maar het zweet gutste overal :p Ik had gelukkig genoeg drinken mee. Ik heb meer gelopen dan ooit (ook al is het maar 100m meer).. Ik zit nu al boven het aantal kilometers dan het aantal dat ik volgende week ga trainen in Amsterdam. Maar dat geeft niet. Je hoeft niet iedere week meer. Af en toe een stapje terug is ook goed! Vanmiddag staat nog in de planning om te gaan klimmen, maar ik denk dat ik het even bij zekeren hou. Haha.

 

Week 6

do: 38.7 km fietsen en intervaltraining 7.1 km

zo: langzame duurloop 21.2 km en middagje klimmen

Marathon training - week 5

Warm, warm, warm!! Wat was het deze week heet en benauwd. Heerlijk natuurlijk om 's avonds in de tuin te barbecueën of om een middagje op het terras te zitten (wat ik beide dan ook gedaan heb ;-) ). Niet zo lekker om in te werken of sporten. Toch heb ik me deze week ook netjes aan het schema gehouden. Ik deed zelfs iets wat ik nog nooit gedaan had op een vrije dag: de wekker om kwart over 5 zetten om te kunnen hardlopen!

Dinsdag was het weer snelle korte loopdag. Dit keer 8 km en ook dit lukte weer met een gemiddelde pace die lager lag dan 5'00".

Donderdag was ik vrij en 's middags zou ik naar het terras gaan, dus ik ben maar 's ochtends gaan lopen. Ik had al zo'n vermoeden dat ik 's avonds niet meer zo'n zin zou hebben. Er stond een interval training op het programma en die heb ik rustig aan gedaan. Het was te warm om op volle snelheid te gaan, dus ik ben rustig gaan wandelen tussen de sprintjes door. Ik was blij dat de training niet te lang duurde..

En dan vandaag, zondag: vrijdag was ik me al aan het afvragen wanneer ik mijn lange duurloop zou plannen. Zaterdagavond misschien? Nee, want dan had ik een hele dag gewerkt en op mijn werk loop/sta ik ook de hele dag. Zondag dan maar.. Maar het zou weer super warm worden. Op Instagram zag ik veel mensen heel vroeg hun rondjes doen. Okè, dat kon ik ook!! Ik maakte zaterdagavond havermout met aardbeien en Griekse yoghurt en zette dit in de koelkast voor de volgende morgen. Ik kan namelijk niet, in tegenstelling tot sommige andere lopers, op een lege maag rennen... Ik moet 's ochtends gewoon even een uurtje bijkomen en wakker worden.  Ik legde al mijn spullen klaar en ging vrij vroeg slapen. De wekker stond om 5:20. Gek genoeg werd ik om kwart over 5 vanochtend uit mezelf wakker en was ik helemaal niet moe!!
Half 7 stond ik buiten en wat was het heerlijk!!! Ik was niemand op de weg en het was nog koel. Ik had een prachtige route uitgezocht en ben onderweg een paar vroege hardlopers en wielrenners tegengekomen. Hier kon ik echt wel van genieten. Half 9 was ik weer thuis, net voordat er een onweersbuitje overkwam. Goede timing!

Doordat ik vandaag weinig gepland had, ben ik 's middags wel een aantal keer weer in slaap gevallen bij het lezen van een boek. Maar wat is het lekker om nog zo'n lange dag te hebben en 's ochtends al gesport te hebben. Als het weer zo warm wordt, is dit wel voor herhaling vatbaar!

Week 5
di: snelle 8 km
woe: avond klimmen
do: intervaltraining 5.4 km
zo: langzame duurloop 20 km
buikspieroefeningen

Marathon training - week 4

Week 4

Zo, dat was een lekkere loopweek vorige week! Ik heb alle soorten weer gehad, de trainingen gingen goed èn de pijn in min voet lag toch niet aan de nieuwe schoenen. Inmiddels heb ik namelijk alle kilometers vorige week op de Lunarglides afgelegd en nergens last van gehad. I blame the sock!!

Maandag was ik vrij en besloot ik met het mooie weer een rondje door het bos te wandelen. Om ze wat meer in te lopen, trok ik mijn nieuwe hardloopschoenen aan. Dinsdag liep ik een snelle 6 kilometer. Het regende en eigenlijk was dat wel fijn, want het was even niet zo benauwd. Het had al erg veel geregend die dag, dus het was stampen door de plassen. Heerlijk! Ik had weer een lekker tempo te pakken: de snelle korte runs probeer ik met een pace van onder de 5'00" te lopen.

De intervaltraining moest ik dit keer op vrijdagavond doen. Op de buienradar zag ik dat er een heftige onweersbui aan zat te komen. Ik wachten en wachten, maar er kwam maar niets. Toen toch maar om kwart over 9 naar buiten gegaan. Het was erg dreigend weer. Donkere wolken en veel vochtigheid. Wat was het daardoor benauwd!! Niet normaal hoeveel zweet er overal uit kwam. Toch wist ik 7,5 km vol te maken met 2 minuten sprint en 1 minuut joggen. 

Ik kijk tegenwoordig uit naar de rustige lange duurlopen op zondag. De ochtenden zijn van mij en iedere keer ga ik weer een stukje verder. Nog even en dan loop ik de eerste duurloop met Stichting Trainingslopen. Dit zal een 20 km zijn. Daar ben ik weer langzaamaan naartoe aan het werken. Ik had drinken meegenomen in mijn belt en ook een gelletje om uit te proberen. Na ongeveer 10 km was ik in Amelisweerd beland en daar hield ik even pauze. Ik had beter niet stil kunnen blijven staan want toen ik weer verder ging, waren mijn bovenbeenspieren enorm verzuurd. Au! Gelukkig ging dat na een tijdje weer over. Weer een lesje geleerd: niet te lang stilstaan tijdens een run. Het was pittig, vooral vanwege het weer. Hoewel er een windje stond en het bewolkt was, was het zo enorm benauwd weer. De luchtvochtigheid was erg hoog en af en toe kwam de zon door de wolken. Pfff! Ik zag op Instagram dat meer mensen daar last van hadden..

Week 4

ma: wandeling van 5 km

di: snelle 6 km

woe: een avond klimmen

vrij: intervaltraining 7.5 km

zo: langzame duurloop 18 km

5 ochtenden buikspiertraining

Marathon training - week 3

Week 3

Mijn nieuwe schoenen... de hele week durf ik er al niet meer op te lopen. Hoe dat komt? Na de eerste lange duurloop vorige week had ik ineens erge pijn aan de onderkant van mijn rechtervoet. Zondag ging ik naar Festival Mundial en daar lukte het lopen wel, maar toen ik 's avonds mijn schoenen uitdeed, kwam de pijn weer op. Ook maandag voelde ik het nog op mijn werk. Ik sta de hele dag op mijn werk, dus echt ontlasten kon ik het niet. Dinsdag wilde ik toch percè hardlopen. Ik besloot mijn oude schoenen aan te trekken en gewoon te gaan. En yes: ik voelde niets tijdens het lopen en ook niet er na. Waar kwam die pijn dan ineens vandaan? Misschien was het gewoon het feit dat ik op nieuwe schoenen lang ging lopen of het was de sok. Ik had een compressie sok aan en voelde al meteen dat deze erg drukte aan de zijkant/onderkant van mijn voet. Feit is wel dat ik die sokken dus ook niet meer durf aan te trekken ;-)

Donderdag was het erg benauwd en ik heb gewacht tot de zon wat gezakt was voor ik een intervaltraining ging doen. Tijdens de stukjes dat ik moest joggen, ben ik gaan lopen. Zo heb ik het goed vol kunnen houden. Hoewel ik wel enorm dorstig en bezweet terugkwam.

Nadat het zaterdagavond vrij laat was geworden door een etentje met vrienden en door de wedstrijd die ik thuis nog 'even' af wilde kijken, ging ik zondagochtend voor de langzame lange duurloop. Hoewel ik pas rond 11 uur de deur uitging, was het nog erg stil op de weg. Iedereen zal wel lang aan het uitslapen zijn. Het was nog steeds benauwd en het waaide ook erg hard. Ik besloot eerst tegen de wind in te lopen, dan kun je tenminste nog uitkijken naar de wind mee. Het ging lekker! Ik voel nu wel een beetje mijn kuiten, maar verder gaat het prima. Fijn!

Week 3

di: snelle 6 km

woe: een avond klimmen

do: intervaltraining 8.7 km

zo: langzame duurloop 16.5 km

5 ochtenden buikspier training

Marathon training - week 1 en 2

Week 1

Week 2

Ik ben er nu al achter: serieus trainen en opbouwen is een kwestie van plannen. Eigenlijk moet ik iedere zondagavond de drie runs van de week er na inplannen. Ik loop het liefst op dinsdagavond, donderdagavond en zondagochtend of -middag (zoals in week 1), maar deze week had ik op bijna al die dagen iets anders gepland staan. Omdat ik het liefst 1 of 2 dagen rust van het hardlopen wil hebben, moest ik op andere dagen rennen. Gelukkig vroeg maandag iemand of ik voetbal kwam kijken en daarna een rondje wilde rennen. Prima! Dan doe ik het tenminste! Spierpijn had ik trouwens overal van de zondag ervoor, toen ik was gaan hardlopen 's ochtends en 's middags was gaan boulderen. Woensdag is eigenlijk mijn klim-dag, maar dat heb ik deze week overgeslagen. Donderdagavond en vrijdag zat ik in Zeeland voor de trouwerij van mijn neef en morgen ga ik naar Festival Mundial. 'Plannen' is het toverwoord dus :-)

Naast het hardlopen ben ik al sinds het begin van de maand bezig met de ab-challenge van Fitgirlcode. Grapjes over mijn six-pack worden al gemaakt, maar ik merk zeker dat mijn buikspieren sterker zijn geworden tijdens de oefeningen. Hoewel ik steeds meer moet doen, gaat het steeds gemakkelijker. Echt zien doe je het nog niet, want ik hou van eten, maar als ik stiekem voor de spiegel mijn buik aanspan (geef toe: dat doe jij ook wel eens na het trainen ;-) ), zie je wel reliëf. Haha.

Goed, hoe zagen mijn eerste twee sportweken van mijn marathontraining er uit?

Week 1

di: een hele snelle 5 km - PR verbroken!

do: intervaltraining 7.3 km

zo: langzame duurloop 11.1 km

zo: 1,5 uur boulderen

5 ochtenden buikspier training

Week 2

ma: langzame 5.7 km met vriendin

woe: intervaltraining 7.4 km

za: langzame duurloop 15 km

5 ochtenden buikspier training

Tot nu toe gaat het lopen weer lekker. Het kost me weinig moeite. Alleen bij de intervaltrainingen kan ik stuk gaan, maar dat hoort ook wel een beetje. Hopelijk blijft het zo lekker gaan! Op naar week 3!

The game is on!

Nog 4 maanden, om precies te zijn 18 weken, en dan sta ik als het goed is aan de start van de marathon van Amsterdam. Sinds ik terug ben uit Nepal heb ik niet verder gelopen dan 11,5 km. Door de nodige intervaltrainingen en snelle korte runs, lukte het me wel om vorige week zondag mijn PR op de 10 kilometer met 30 seconden te verbeteren tijdens de Ladies Run in Groningen. Maar vanaf komende week is het tijd om meer kilometers te maken en langzamer te gaan. Mijn schema, wat ik deels van internet heb en deels zelf heb ingevuld, gaat beginnen. Ik hou het op drie keer in de week: een korte loop, een intervaltraining en een lange duurloop. Daarnaast hou ik mijn andere spieren wel in beweging door het klimmen en boulderen.

Ter voorbereiding heb ik gisteren een nieuw paar Nike Lunarglides besteld. Mijn oude Lunarglides, mijn eerste èchte hardloopschoenen waar ik twee jaar geleden op ben begonnen, hebben inmiddels bijna 800 kilometer afgelegd. Ik wissel steeds tussen twee paar schoenen, maar lange afstanden loop ik toch het best op stabiele Lunarglides.

Verder loop ik in augustus en september vier keer een training mee met Stichting Trainingslopen in Amsterdam. Samen met een pacer die op het tempo loopt van de door jouw opgegeven verwachte eindtijd loop je tijdens deze trainingen vier lange duurlopen (20-35 km). Onderweg is eten en drinken aanwezig. Dit moet een stok achter de deur zijn om die lange duurlopen ook echt te gaan doen. Want ik denk dat ik het zelf wel moeilijk ga vinden om 3 uur te gaan lopen. Zeker als het warm is in de zomer. Vrijwilligers die een keer op zondag met me mee willen fietsen met gespreksstof en drinken, zijn dan ook meer dan welkom ;-)

Mentaal kan ik het. Zolang mijn lichaam het ook allemaal wil en ik zonder blessures de trainingen door kom, gaat dit helemaal goed komen! The game is on! Yes!

Everest Basecamp Trek 2014 #2

Woensdag 30 april: Dingboche (4258 m) - Lobuche (4950 m)
Na de rustdag van gisteren staat er weer een loopdag van 6 uur op het programma. Waar we de dag eindigden in de mist gisteren, is het nu weer stralend weer. Het landschap onderweg gaat steeds meer op een maanlandschap lijken. We lopen door rotsen en stenen en overal om ons heen zijn hoge ruige toppen met sneeuw te zien. Prachtig! Tot aan de theepauze lopen we op gelijke hoogte en is er nog weinig inspanning. We weten dat er na de theepauze een heftige klim over een pas te wachten staat, dus nog even genieten!

Uitzichten onderweg

Na een kopje soep is het tijd voor een heftige klim. De gids zegt dat we er 45 minuten over gaan doen. Uiteindelijk doen wij het in 20 minuten, maar het lijken er veel meer. Bovenaan is een grote memorial plaats voor omgekomen Everest klimmers. Overal staan stapels stenen met namen er op. 

Everest Memorial

Na de klim lopen we nog zo'n anderhalf uur door een stenige vallei. We komen erg veel verkeer tegen. Yaks lopen met zwaar expeditiemateriaal naar beneden. De reden van al deze tegenliggers is helaas zeer tragisch. 2 weken eerder is er een ernstig ongeluk gebeurd op de Everest, waarbij veel Sherpa's om het leven zijn gekomen. Sinds het ongeluk staken de Sherpa's en de expeditieteams zijn genoodzaakt hun expedities te stoppen. Er komen dus veel spullen naar beneden.

Om 14 uur komen we aan in de lodge en kunnen we eindelijk lunchen. we mogen nog een wandeling buiten maken, maar de meesten van ons hebben genoeg gehad voor de dag. Morgen is the big day. Onze gids bereid ons voor op een intensieve dag: 9 uur lopen. Maar hij zal ons allemaal naar Basecamp brengen. Al moet het dragend ;-)

Donderdag 1 mei: Lobuche (4950 m) - Gorakshep (5150 m) - Everest Basecamp (5350 m) - Gorakshep
The big day is here! Ik voel toch wel een beetje spanning. Niet omdat ik het Basecamp ga zien - dat stelt namelijk niets meer voor - maar omdat we het toch bijna gehaald hebben allemaal. Toch wel een overwinning! Maar eerst: lopen. We starten vroeg, wederom met prachtig weer.

Na een paar uur lopen, Nepali Flat, komen we aan in de laatste nederzetting voor het Basecamp: Gorakshep. Hier moeten we al vroeg lunchen, want erna zullen we nergens meer kunnen eten. Vanaf Gorakshep is het nog zo'n 2 uur tot aan Basecamp. We moeten al onze warme kleren aantrekken en dan gaan we weer. Helaas wordt het steeds meer bewolkt en de wind steekt op. Ik ben blij dat ik al mijn warme kleding heb aangetrokken.

Vanaf hier nog 2 uur lopen

De 2 uur lopen naar Basecamp vallen me best zwaar. Het gaat niet heel sterk omhoog, maar ik ben moe. Op de automatische piloot loop ik achter de rest aan. Na een tijdje zijn een paar tentjes zichtbaar: Basecamp. Er staat bijna niets meer en de tentjes lijken ook niet dichterbij te komen. We blijven maar lopen en lopen en het enige wat ik kan denken is: deze weg moeten we ook nog terug... Ondertussen is het licht gaan sneeuwen en wordt het kouder. Eenmaal bij Basecamp kan er toch een lachje vanaf bij mij. Wel heel cool om dit gehaald te hebben met iedereen.

Basecamp gehaald!

Rond 4/5 uur zijn we weer terug in Gorakshep, waar we zullen slapen. Het begint steeds harder te sneeuwen en 's avonds is het helemaal wit. Wij moeten door de sneeuw naar onze kamer lopen. Brrr. Hopen dat je niet naar de wc hoeft 's nachts! Bij het avondeten heb ik totaal geen trek. Misselijk enzo. Ik wil gewoon slapen. Er is een optie om morgen om 5 uur op te staan en de 'puinheuvel' Kalapatthar te beklimmen. Vanaf de top kun je een prachtige zonsopkomst op de Everest en de omliggende bergen zien. Maar ik besluit niet te gaan. Het is weer 400 meter omhoog en ik wil niet meer omhoog. Mentaal lukt het me niet, dus ik slaap lekker uit tot 7 uur.

Vrijdag 2 mei: Gorakshep (5150 m) - Periche (4371 m)
De groep is opgesplitst. Een deel zit nog op de Kalapatthar en een deel gaat eerder terug naar beneden. Een aantal mensen voelt zich echt niet goed, dus die moeten ook snel naar beneden. Ik voel me wel weer oke, maar ben blij dat we even niet meer hoeven te klimmen. De terugweg zal ongeveer hetzelfde zijn als de heenweg. Gelukkig hebben we op de heenweg prachtig weer gehad. Deze dag is koud, het is mistig en het sneeuwt. Hoe verder we naar beneden lopen, hoe beter het wordt. Het naar beneden lopen gaat een stuk sneller en na een paar uur lopen komen we in Periche aan. In dit dorp staat een ziekenhuisje en toevallig zitten er nu vrijwillig twee Nederlandse artsen. Ze nodigen ons uit voor een rondleiding en vertellen over hun werk. Knap hoor: dat je in die omstandigheden kan werken. Ze zijn betrokken geweest bij verschillende reddingsacties. Helaas zijn ze vaak te laat en zijn klimmers in nood al doodgevroren..

Zaterdag 3 mei: Periche (4371 m) - Kenjuma (3500 m)
Volgens onze gids wordt vandaag niet al te zwaar. Maaaar.. we weten van de heenweg nog dat er een aantal lange stukken naar beneden in zaten. Die moeten we nu dus weer opklimmen. Na een paar uur komen we weer in het kloosterdorp Tengboche. Dit keer gaan we lunchen in een bakkerij. Bij binnenkomst loopt het water ons in de mond: hamburgers, grote stukken chocoladetaart, appeltaarten. Van alles. Dat is lang geleden! We eten dan ook alsof we weken niet gegeten hebben. Eigenlijk wil ik daar nog wel even blijven zitten, maar we moeten verder. Ik heb zo'n behoefte aan een douche. Al een aantal dagen heb ik niet gedoucht en mijn haar vraagt er om. De gids zegt dat er in Kenjuma een heerlijk warme douche is. Fijn!!!

Meer bewolking op de terugweg

Het laatste kwartiertje lopen we door de stromende regen, maaaar: daar is wel de douche. Wat kun je daar van genieten zeg. En we hebben hier weer een wc op te kamer. Zo'n luxe na al die hurkwc's die je moet delen met heel de lodge.. Na de douche kunnen we eten in een heerlijk verwarmde eetruimte. We kijken een film en raken erna aan de praat met de eigenaar van de lodge. Hij heeft 2 keer op de top van de Everest gestaan en heeft als Sherpa tientallen expedities geleid. Hierdoor kunnen zijn kinderen nu studeren en heeft hij een prima leven.

Zondag 4 mei: Kenjuma (3500 m) - Monjo (2835 m)
Vandaag wordt relaxed. Tenminste dat zegt onze gids. Voor het eerste deel klopt dat zeker. We lopen een uurtje en dan zien we de contouren van Namchee. In Namchee zullen we een paar uur blijven, zodat we wat kunnen shoppen en lekker kunnen eten.

Namchee

We eten heerlijke pizza, nemen een cheesecake en drinken sinds tijden weer echte cappuccino. Er is gratis WiFi en we genieten even van al deze luxe. Het gedeelte van Namchee naar Monjo blijkt toch nog een flink eind te zijn. Er zitten wat pittige klimmetjes in en uiteindelijk moeten we nog zo'n  uur lopen.

De avond in Monjo wordt een ware feestavond. Er mag weer gedronken worden van de gids en we krijgen van hem een lokaal gebrouwen drankje. Veel van ons vinden het smerig, maar we drinken het toch maar op. Om 8 uur gaat de muziek aan en besluiten we te gaan dansen. Langzaamaan komen ook onze dragers binnen. Deze jonge jongens hebben we amper gezien tijdens de tocht. Ze waren al weg als wij begonnen en 's avonds zag je ze ook niet. De 7 jongens zijn eerst wat verlegen, maar uiteindelijk staan wij in onze modieuze bergwandeloutfits samen te dansen met de Nepalezen op de Vengaboys en Nepaleze muziek. Super leuk! Om half 12 hou ik het voor gezien en een uurtje later gaat de rest ook slapen. Niet iedereen zal de volgende dag even fris en fruitig zijn ;-)

Maandag 5 mei: Monjo (2835 m) - Lukla (2850 m)

De laatste wandeldag is ingegaan. Vandaag zullen we het laatste stuk nog even flink moeten klimmen. Boven aan de klim, aan het begin van Lukla, staat een ingangsboog. Wanneer ik de laatste stap onder de boog doorzet, slik ik toch wel even. Dit was het dan! Het regent af en toe en onze gids maakt zich zorgen over de vluchten van Lukla naar Kathmandu. De vliegtuigen vliegen namelijk niet als het bewolkt is. Wij hebben nog goede moed. We zullen toch niet lang moeten wachten? In Lukla zien we echter toeristen die al enkele dagen vast zitten. Er is beperkt vliegverkeer en we weten niet of we morgen kunnen vliegen. Dan eerst maar cocktails drinken tijdens het Happy Hour.. We moeten de volgende dag om 6 uur op staan. We duimen voor mooi weer.

Dinsdag 6 mei: Lukla
De dag begint helaas bewolkt. We ontbijten en gaan dan naar de Everest koffiebar, waar we heerlijke warme chocolademelk en cappuccino drinken. Uiteraard hoort er ook weer een groot stuk taart bij. Onze gids wil dat we om 12 uur terug zijn in de lodge. Ineens zegt hij dat we over een uur kunnen gaan vliegen. Gehaast proppen we onze lunch naar binnen. Maar helaas... we kunnen toch niet vliegen. We zien helikopters landen en er komen 3 vliegtuigjes, die ook direct weer weg zijn. De rest van de middag land er niets meer op het vliegveld. Volgens de gids kunnen wij mee met vliegtuig 23 en 24. Je moet je bedenken dat er op een mooie dag zo'n 5 vliegtuigen komen. Hoe lang moeten we dan wel niet wachten als het bewolkt blijft???

Dan maar weer naar de koffiebar, waar ze ook heerlijke Everest burgers hebben. Je moet wat hè.. Troostvoer. Er is verder ook niets te doen in Lukla. De enige optie om snel in Kathmandu te komen, lijkt een helikopter. 's Avonds bespreken we deze optie. We mogen in Lukla blijven, maar we mogen ook - mits we 650 dollar p.p. neerleggen - met de helikopter mee. Uiteindelijk wil iedereen van onze groep weg en besluiten we allemaal te betalen. De eigenaar van de lodge en onze gids zijn druk aan het bellen. Wij hebben er nog een hard hoofd in. We geloven pas dat we weg kunnen als we daadwerkelijk in een heli zitten. Ik vind het spannend. Vliegen is al niet mijn grootste hobby en dan komt dit avontuur er nog bij..

Woensdag 7 mei: Lukla - Kathmandu
Gisteren hebben we loodjes getrokken. Ik mag mee met de eerst helikopter. Om half 8 zit de eerste groep aan het ontbijt. Onze gids zegt dat we rustig aan kunnen doen. Dan ineens gaan we over een half uur weg. Oh, nee: we gaan nu weg! Ineens moeten we rennen met onze backpack achter de eigenaar van de lodge aan. Eerst moet de bankmedewerker wakker worden gemaakt, want we moeten betalen. Er komen 4 slaperige mannetjes tevoorschijn die in de weer gaan met de computer en onze creditcards. Het is een chaos. En het moet allemaal snel, snel, snel, ineens. Hup, betalen, formulier invullen en weer rennen. Door een steegje, een oude schuur door, langs bewakers. En ineens is daar de helikopter. Ook daar moeten we snel instappen. De backpacks worden op onze schoot gegooid en weg gaan we. Waarschijnlijk moest het allemaal zo snel omdat er anders zomaar andere mensen in die heli kunnen zitten. Iedereen wil weg uit Lukla en de prijzen van de helikopters stegen met de dag.

Over de vlucht kan ik kort zijn: het was prachtig, maar ook doodeng. Ik wil gewoon niet in de lucht zweven.. Na een uur zag ik Kathmandu opdoemen en ik was zo blij dat ik met beide benen weer in de grote stad was. Avontuur overleefd, goed verhaal voor thuis en op tijd voor de internationale vlucht terug naar Nederland.

's Middags was iedereen van onze groep weer veilig in Kathmandu en kregen we nog 120 dollar terug van de gecancelde vlucht. 's Avonds gaan we eten in de Rum Doodle Bar, waar trekkers komen om een voetje op te hangen.

Onze voetafdruk

Het was een spectaculair einde van één van de mooiste trips die ik ooit heb gemaakt. De groep was leuk, de uitzichten waren indrukwekkend, de tocht was prachtig en zwaar. Ooit zal ik nog wel terugkomen in Nepal, maar voorlopig zullen mijn reisjes iets minder inspannend zijn ;-)